Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 59*

pov Chloé

'En hij weet het zeker?' 

Ik knik terwijl ik met mijn lepel roer in mijn ijskoffie.

'River zei dat die ene jongen een tijdje naast hen stond in de andere rayon en dan even later zonder iets in de rij van de kassa stond. Toen zij naar buiten gingen ging die persoon ook mee.' Vertel ik tegen Chase.

'Zou je moeder daarmee te maken hebben?' Vraagt Chase na een slok genomen te hebben van zijn cappuccino.

'Ik vermoed het.' Mompel ik terwijl mijn blik glijd naar het tafeltje waar mijn vrienden gezellig zitten te kletsen en te genieten van onze vrije dag in Parijs.

'We houden jullie wat beter in de gaten voorlopig. We kunnen niet voorzichtig genoeg zijn. Wat doen jullie morgen?' 

'Eiffeltoren bezoeken en de rit terug naar huis.' 

Ik drink mijn beker uit en gooi het in de vuilnisbak wat verder op.

'Oké, ik maak een opstelling en stuur die je dan door. Heb je je wapen bij je?' Vraagt hij me.

Ik knik en wacht tot hij ook zijn beker leeg heeft. 

'Het komt wel goed.' Bemoedigend knijpt Chase in mijn hand.

'Ik weet het niet. Ik heb het gevoel dat ons iets te wachten staat.' Zucht ik.

Chase zegt niets maar wrijft met zijn duim over de rug van mijn hand.

Hij weet even goed als ik dat er ons inderdaad iets te wachten staat en dat we gewoon moeten wachten en ons paraat houden.

Maar dat is ook het probleem.

Mijn moeder kan elk moment toeslaan.

Elk moment moeten we op ons goede zijn. 

Zelfs als we slapen.

'Komen jullie? We moeten nog de andere helft van de winkelstraat doen.' Sarah staat aan onze tafel en kijkt ons vragend aan.

'Ik ben er klaar voor.' Grinnik ik als ik de afkeurende gezichten zie van de jongens.

'Gelukkig ben ik niet zo erg als Sarah.' Lach ik als ik naast River door de winkelstraat slenter.

'Nee, gelukkig maar.' Zegt hij terwijl hij zijn hand in de mijne laat glijden.

'Maar ben je zeker dat je geen kleren wilt ofzo.' Mompelt hij, als we neer zitten op de stoeltjes te wachten tot de andere meiden de kleren gepast hebben.

'Ik kan niet echt passen.' Mompel ik terug terwijl ik mijn ogen sluit en mijn hoofd laat leunen tegen zijn schouder.

'Waarom niet? Ah ja, nee sorry vergeten.' 

'Is oké.' Murmel ik.

'Niet in slaap vallen Chloé.' Hoor ik Lucas zeggen en even later lig ik op de grond.

'Emely, hou dat je vriendje van je eens beter aan de leiband, als je wilt? Hij heeft me zojuist van Rivers schoot geduwd.' Klaag ik, als Emely met een jurk aan het pashokje uitkomt.

Lachend schudt ze haar hoofd en kijkt me dan vragend aan.

'Nemen.' Besluit ik.

'Mja ik weet niet. Is het niet te?' Twijfelend wijst ze naar de diepe in gesneden decolleté. 

'Nee, het is perfect.' Overtuig ik haar.

'En sexy.' Grijns Lucas.

Onder ons gelach gaat Emely blozend het pashokje terug in.