Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 46*

pov Chloé

'We staan op positie.' 

'Wij ook.' 

Verschillende mannen van ons staan klaar op hun positie. 

Het huis van Gilles ligt voor ons.

We hebben het huis omsingeld en wanneer ik teken geef gaan we naar binnen volgens het plan dat we nog geen halfuur geleden overlopen hebben.

Een groep via de voorkant, de andere helft via de achterkant.

Eerst zouden we de gelijkvloers vijand vrij maken om dan het zelfde te doen bij het tweede verdiep en dan te eindigen bij het derde verdiep. 

Waarna we het plan verder zetten en verzamelen bij de kamer waar Gilles gevonden zou zijn. 

Dan kan ik eindelijk, na vijf lange jaren, mijn vragen stellen en mijn antwoorden krijgen.

Linda heeft zoals, wanneer we op missie vertrekken, een kaarsje aangestoken. Nu deze keer twee. 

De grote bij de deur en de kleinere kaarsjes bij de foto van mijn broer. 

Mijn blik glijdt van het huis naar de lucht die langzaam van schemer naar donkerblauw gaat. De zon wordt vervangt door de maan en de sterren komen al lichtjes wakker uit hun slaap.

Ik weet zeker dat mijn broer vannacht alles zal volgen van daarboven, maar toch heb ik het gevoel dat hij hier naast me zit tussen de bosjes te kijken naar het huis.

Ik hoop dat hij trots op me zal zijn.

'Nog vijf minuten.' 

Ik knik en geef Chase een kneepje in zijn schouder, dit is voor ons allen een speciale missie. We zijn allemaal opzoek naar antwoorden die we hopen deze avond te mogen grijpen.

We hebben lang genoeg gevist, het is tijd dat de vis bijt.

'Iedereen op positie, binnen dertig seconden vallen we binnen. Zorg voor elkaar, blijf bij elkaar.' Deel ik mee via mijn oortje. 

'Tien, negen' Ik fluister de seconden af.

'Drie.' Mijn ogen volgen de timer die langzaam aftelt.

Waarom duurt zo'n seconde zolang?

'Twee.'

Komaan nog één.

'Eén.' 

Precies op nul springt de eerste groep op. Die moeten de eerste uitschakelen. 

De bewakers aan de voordeur beginnen al meteen te schieten. 

Vlug haal ik mijn pistool boven en schiet raak in de arm en knie.

Die loopt het eerste moment niet weg. 

De andere bewaker ligt ook al op de grond.

Ik kijk vlug over mijn schouder en knik.

De schoten zullen de andere mensen in het huis gealarmeerd hebben want vanaf we de voordeur openbreken worden we direct verwelkomt met een ontvangst van kogels die onze kant op vliegen.

Ik richt mijn pistool op twee mensen die boven de trap staan en schiet ze beide raak in de borstkas. Dood zijn ze niet, dat verdienen ze niet, maar pijn lijden mag altijd.

Meerdere mannen stormen nu de trappen af, en vanuit de woonkamer klinkt ook al veel schoten.

'Versterking aan beide kanten.' Roep ik op.

Meerder mannen van beide groepen komen samen op de gelijkvloer. 

Ik richt me op de trap terwijl de andere mannen bezig zijn met de mannen in de andere ruimtes.