Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 80*

Pov Chloé

'Heb je nog iemand anders gehad?' 

Ik grinnik. 'Dat is serieus de eerste vraag die je stetl?'

'Ja.' Hoor ik hem lachen. Ik glimlach en teken wat lijntjes op zijn buik.

'Nee. Ik had het druk met Céline en de maffia. Ik was ook niet echt op zoek.' Zeg ik na een korte stilten.

'Jij?' Vraag ik nieuwsgierig en kijk kort op.

'Nee.' Ik glimlach bij zijn antwoord en leg mijn hoofd terug neer. 

'Ook geen one-night-stands?' Vraag ik door.

'Nope, mijn gedachten zaten bij een vrouw. Misschien ken je ze wel. Knap, bruine haren, bruine ogen, schattig gezicht-' 

'Ik ben niet schattig.' Sputter ik tegen.

'Jawel. Ik vind je schattig.' Glimlachend druk hij een kus op mijn wang. Blozend kijk ik hem aan terwijl mijn hand over de kleine stoppeltjes gaan. Een glimlach komt op zijn gezicht waardoor mijn lippen ook automatisch omhoog gaan. 

'Waarom heb je het me niet verteld?' Fluistert hij zachtjes. Ik blaas mijn adem zachtjes uit en verleg me zodat ik op mijn rug lig. Ik staar het plafond af en hoor mezelf antwoorden: 'Ik heb geprobeerd, maar ik kreeg je maar niet te pakken. Je nummer was niet meer in gebruik en toen ik nog boos en verdrietig op je was heb ik je geblokkeerd  op alle andere mogelijke sociale media.' 

'Waarom stuurde je dan geen volgverzoek?' 

'Ik weet het niet.' Zucht ik. 

'Ik wist niet of je wel Céline wou,' fluister ik en sluit mijn ogen, 'Ik had je zo vaak gebeld en gestuurd, maar kreeg nooit antwoord terug. Ik had de hoop opgegeven en dacht dat je Céline niet wou dus heb ik ze alleen opgevoed,' mompel ik en kijk hem kort aan. 'Het was pas later, dat ik hoorde van Chase dat je een nieuw nummer had, maar ik heb je nooit durven bellen.' Zeg ik zacht.

Nu pas besef ik wat voor belangrijks iets ik voor hem heb achter gehouden. Het is ons kind. Dat van mij en hem. Waar haalde ik het lef vandaan om óns kind voor mij alleen te houden omdat ik een nummer niet durfde te bellen? Ik was en ben een lafaard. 

'Het is oké, ik ben er nu en neem graag een deel op mij.' Fluistert hij zacht na een tijdje stilte. Meteen schud ik mijn hoofd en kom recht en leg me zo, dat ik op mijn ellebogen leunend, hem aan kan kijken.

'Het is niet oké. Ik heb iets voor je achter gehouden. Je eigen dochter. Besef jij dat wel. Je haat me vast. Wie doet dat nu? Iemand zijn dochter voor hem geheim houden. Het is ook geen wonder dat ik het doe, ik doe altijd de verkeerde dingen. Kies altijd fout waar anderen dan de schuld van zijn. Ik-' Mijn mond word gesnoerd door twee zachte lippen.

'Het is inderdaad niet oké wat je gedaan hebt maar het is nu zo. Laat het verleden achter je. Ik ben er nu en zal er altijd voor je zijn. Voor jou en mijn dochter. Ik wil een vader zijn, een geliefde en een vriend van mensen om me heen.' Zijn zachte adem strijkt over mijn gezicht. Zijn ogen kijken me zo liefdevol aan dat ik er tranen van in mijn ogen krijg. 

'Waar heb ik zo'n goede vader voor ons kind aan verdient?' Mompel ik. 

'Dat komt omdat de meest prachtige vrouw me heeft leren liefhebben.' 

Onze ogen ontmoeten elkaar en zwijgend kijken we elkaar aan. Volledig zwijgend zou ik het niet noemen. Onze ogen lijken wel te spreken en vertellen elkaar een verhaal. 

Een verhaal van hoe alles begon. Hoe twee mensen elkaar ontmoeten en beginnen van elkaar te houden. Oprechte liefde is het woord dat hun relatie omschrijft. Maar dan komt er pijn en verdriet. Twee zielen worden gebroken en van elkaar verwijderd. De puzzel, waar men dagenlang aan gezeten heeft, wordt terug afgebroken en terug opgeborgen. Vijf jaar lang ligt die puzzel onder het stof in de kast. En plots halen ze hem eruit en maken ze het opnieuw. Puzzelstukje voor puzzelstukje wordt er op de tafel gelegd en in elkaar gestoken. Het eindresultaat is lang nog niet in zicht, maar de omranding ligt er wel al.