Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 16*

pov Chloé

Ik zit in een gezellig cafeetje op Gilles te wachten. 

Ik heb hem de hele dag genegeerd, dus toch een beetje zenuwachtig zit ik een viltje in stukjes te scheuren. 

Hij wou me spreken over River, maar ik wil eigenlijk het niet echt meer over River hebben. Ik moet hem loslaten voor dat de missie in gevaar loopt. Of hij. 

Het zou niet de eerste keer zijn dat iemands geliefde, verloofde of vrouw ontvoerd zou zijn en dat ze die persoon zouden gebruiken als chantage middel. Vaak komen die mensen dan niet meer levend terug. 

Ik weet van mezelf dat ik het op die manier nog erger zal vinden om afscheid van River te nemen dan gewoon te vertrekken. 

Want als ik hem eenmaal heb toegelaten ben ik niet van plan om hem los te laten. Eens dat iemand in mijn wereldje betrokken is en alles weet is die persoon in gevaar. Daarom is het ook zo belangrijk dat iedereen die het niet moet weten het niet weet.

'Hey sweetheart.' Ik kijk op en zei Gilles staan. 

Hij buigt voorover en geeft me een kus op mijn lippen. Ik forceer een glimlach op mijn lippen. Hij hangt zijn jas over de stoel tegenover me en neemt plaats. 

'Heb je al iets besteld?' Vraagt Gilles me. Ik schud mijn hoofd. 

'Nee, ik heb gewacht op jou.' Zeg ik. Hij glimlacht en roept iemand. 

Een meisje komt naar onze tafel toegelopen. Als ze Gilles ziet zitten trekt ze haar topje wat naar beneden. Ik rol mijn ogen.

'Slet.' Mompel ik zacht. 

'Wat zal het zijn?' Vraagt ze aan ons. Of ja meer aan Gilles, ze kijkt enkel hem verleidelijk aan. Het kan mij eigenlijk niet zo veel schelen. 

'Voor mij een koffie, puur zo heb ik het liefst.' Ik trek mijn wenkbrauwen op als hij haar een knipoog geeft. 

Ik moet mij inhouden om niet te kokhalzen als ik merk dat hij zijn ogen laat rusten bij haar borsten.

'Voor mij een thee. Rode vruchten.' Zeg ik. 

Ze werpt me een verveelde en arrogante blik toe maar ik negeer haar en kijk naar Gilles die nog steeds naar haar kijkt. 

'Komt in orde.' Ze glimlacht naar Gilles die terug glimlacht. 

Ik rol mijn ogen als Gilles naar mij kijkt. 

'Waarom wou je me spreken? Ik ben hier niet naar toe gekomen om te zien hoe mijn vriendje iemand anders uitkleed met zijn ogen.' Zucht ik. 

'Jaloers?' Grinnikt hij. Ik snuif spottend.

'Op dat stuk plastiek. Nee, ik heb het graag puur.' Herhaal ik zijn woorden. Hij schudt zijn hoofd maar laat het onderwerp rusten.

'Ik wil het hebben over River. Ik vind het vervelend dat hij soms bij jou in de buurt is.' Ik trek kort mijn wenkbrauwen op. 

'Jij vindt het vervelend dat iemand anders, die gewoon een klasgenoot is in mijn buurt is, maar jij mag wel iemand zitten uit te kleden met je ogen.' 

'Ik heb ook mijn behoeftes hé.' Grijnst hij. Verbijsterd kijk ik hem aan. Ik schud mijn hoofd en kijk naar buiten. We zitten midden in een drukke winkel straat. 

'Hier is jullie drinken.' Ze plaats zonder mij een blik te gunnen mijn thee voor mijn neus. 

Bij Gilles buigt ze extra naar voor zodat hij duidelijke inkijk heeft waar hij maar al te graag gebruik van maakt. 

'Alsjeblieft knapperd.' 

Ik kijk naar buiten en mijn oog blijft hangen op een zoenden stel voor een winkel tegenover het café. Wanneer ze loslaten en zich omdraaien om verder te wandelen herken ik het gezicht van Sarah en -wacht is dat Jace? Heeft hij eindelijk zijn move kunnen maken? Een glimlach komt op mijn gezicht. Ik gun het haar.

Ik neem voorzichtig een slok van mijn thee en kijk Gilles aan. De vraag die al de hele tijd op mijn tong brandt komt nu mijn mond uit: 'Wie is Frey?' Vraag ik.

Zuchtend zet hij zijn tas neer en kijkt me aan. 

'Frey was een meisje die een paar jaar gelden op onze school kwam. Ze was een echte bad girl. Ze had haar eigen zin en mening. Echt een vrouw met pit. Dat viel me op, maar ook River. Helaas had ze mij eerst opgemerkt en ik moest nog een payback hebben voor River en daar wou zij maar al te graag aan helpen.' 

'Hoe kun je zoiets doen. Zo met iemands anders zijn gevoelens spelen gewoon omdat je hem wou terug pakken voor iets.' Afkeurend kijk ik hem aan. 

'Als hij me niet zo belachelijk had gemaakt dan had ik dat niet bedacht. En Frey kwam met het idee af en samen hebben we het wat uitgewerkt.' Ik schud mijn hoofd. 

Hoe kun je zoiets doen. 

Dit is nog erger dan iemand martelen in de maffia. 

Dat gaat over fysieke pijn. 

Maar iedereen hersteld van fysieke pijn. 

Dit wat Gilles River heeft aangedaan is mentale pijn. 

Die is het ergst van al. 

Die verdwijnt niet. 

Die blijft voor altijd zitten.

'En nu? Waar is Frey nu? Ben je er nog mee samen?' 

Wild schudt hij zijn hoofd en kijk me aan alsof ik juist iets heel doms heb gezegd.

'Nee, ze is overleden.' 

'Hoe?' Vraag ik verder. 

'Ja, je kent dat wel. Fuif, veel drank, schotjes en drugs. Ze had wat te veel op en is in coma geraakt.' Ik kijk hem aan en het lijkt of het hem niets boeit. 

'Hebben de dokters dan niets meer kunnen doen?' Vraag ik. 

'We zijn niet naar het ziekenhuis geweest. We waren jong en we wisten niet wat we moesten doen. We hadden drugs bij ons, ze was minder jarig en ze had sterke drank op. Dat zou de gevangenis betekenen als dat uitkwam.' Met grote ogen kijk ik hem aan. 

'En dan? Wat heb je gedaan met haar?' 

'We hebben haar zo gelegd dat het leek of ze een overdosis had genomen. Iemand anders had haar gevonden maar dan was het al te laat.' Nonchalant drinkt hij nog een slok van zijn koffie. 

Mijn maag daarin tegen draait zich om waardoor mijn thee onaangeraakt op de tafel blijft staan. 

Hoe kan je nu zo harteloos zijn. 

De maffia is hard ja, maar wij hebben nog nooit iemand zo om het leven laten komen. 

Wij schieten pas als anderen dat doen. 

Wij gaan pas in gevecht als anderen ons aanvallen.

'Gaf je dan niet op haar. Je was er mee samen.' Nog steeds verwerkend van wat hij juist zei kijk ik hem aan. Hij haalt zijn schouders op. 

'Nee, dat was eigenlijk puur voor de seks. Ze was echt een kei in wat ze kon doen met haar lichaam. Ik krijg spontaan terug een harde als ik denk aan alle posities die we hebben gedaan.' Grijzend kijkt hij me aan. Afkeurend schud ik mijn hoofd. 

'Hoe ziek kun je zijn, Gilles.' Hij haalt zijn schouders op en neemt nog een slok van zijn koffie. 

'Je zoekt het maar uit. Misschien wil die slet je wel nemen op alle mogelijke posities.' Snauw ik naar hem toe. 

Ik sta recht, neem mijn jas van mijn stoel. 

'Jij betaalt.' Zeg ik nog voor ik naar buiten loop.

Onderweg naar het internaat besef ik dat dit voor River vreselijk moet geweest zijn. 

De pijn die ik toen in zijn ogen zag, was niets met de pijn die ik heb van mijn broer. 

Nee, zijn pijn was vele malen erger.

------------------------------------------------------------------

Comment 💬

vote ⭐

and follow 💙

XOXO