Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 57*

pov Chloé

Zo geruisloos mogelijk steek ik de sleutel in het slot en open de deur.

Zachtjes sluit ik de deur achter me en trap mijn schoenen uit. 

Ik wandel verder de kamer in en merk dat het bed leeg is, nochtans hadden we afgesproken dat River naar mij ging komen.

Zuchtend draai ik me op en loop naar de badkamer en doe daar mijn avondroutine.

Het was pas wanneer ik in mijn shirt en short merkte dat er wind de kamer in kwam.

Fronsend kijk ik naar het raam van het balkon dat op een kiertje openstond.

Ik wist zeker dat ik die had toegedaan.

Met voorzichtige kleine passen loop ik er naar toe.

Een kleine schemerlicht verlicht het kleine balkon.

'River?' Vragend kijk ik naar de jongen die op mijn balkon zit.

'Slaap je nog niet.' Nog steeds vragend zet ik me naast hem neer.

'Nee, ik kon niet slapen.' Nog steeds is zijn blik gericht op het uitzicht, waardoor ik moeilijk kan zeggen wat zijn emoties zijn.

'Ben je de hele week weer afwezig en enkel bij ons in de nacht?' 

Hij verbrak als eerste de stilte met zijn vraag.

Een ongemakkelijke stilte die verbroken werd door een ongemakkelijke vraag.

Ongemakkelijk omdat ik niet wist wat hierop het juiste antwoord was.

Ik wist dat River er van had verwacht dat ik na die opdracht van Gilles vrij zou zijn voor een paar maanden. Maar helaas is de maffia niet zo.

'Ik weet het niet. Het was een klein probleem waar Chase mijn hulp bij nodig had. Normaal kan hij de rest nu verder zonder mijn hulp.' Zeg ik.

Zijn hoofde draaide mijn kant uit en staarde me aan.

'En die de waarheid.' Het klonk zacht, smekend.

Hij had me door. 

Zuchtend draaide ik mijn hoofd van hem weg en keek naar de stad die er 's nachts veel rustiger bij lag.

'Mijn moeder.' Begon ik. 

Maar ik wist niet hoe ik verder kon.

Hoe kon ik hem zeggend dat er vermoedens zijn dat mijn moeder in Parijs is.

En niet om even Parijs te ontdekken of om de Eiffeltoren te beklimmen en te genieten van het weidse uitzicht.

Ze was hier voor mij of River. 

Ik kon moeilijk zeggen dat hij in gevaar was. 

Dat zou deze reis verpesten.

'Chloé.' Zei hij dwingend nog steeds zijn blik niet van me afgewend.

'Mijn moeder is hier.' Ik keek hem aan en probeerde te achterhalen wat hij dacht.

'Shit.' Fluistert hij.

'En ze is opzoek naar jou?' Ik knikte.

'Dat vermoeden we.' 

'En nu? Wat gaat er gebeuren? Is Chase daarom hier?'

'Dat weet ik niet. We weten niet wat mijn moeder van plan is, dus we zullen moeten afwachten en waakzamer zijn. Chase is hier niet alleen.' Beantwoord ik zijn vragen.

'Hoe bedoel je?' 

'Dat van mijn moeder of van Chase?'

'Chase. Is heel je groep hier?'