Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 22*

pov Chloé

"We blijven hier nog tot dinsdag. Maandag is de begrafenis." Lees ik af op mijn gsm. De tante van Emely en Sarah is overleden. 

"Sterkte meiden, neem jullie tijd."

Een zucht verlaat mijn mond. Binnen drie weken is het zo ver. Deze week volg ik nog gewoon alle lessen mee, maar vanaf volgende week en de week erna ga ik regelmatig naar het hoofdgebouw om te trainen. Ik moet fit staan om doe missie goed uit te voeren.

Gisteren nacht hadden we weer terug een vergadering na een paar dagen geen. De nieuwe info die ik had is grondig onderzocht geweest en we zijn te weten gekomen waar zijn huis staat en dat hij al jaren geen contact meer heeft met zijn vader. Ik vul de nieuwe info aan op mijn minde-map aan mijn muur. Alles wat we niet wisten is aangevuld, behalve dat grote vraagteken bij de naam van mijn brother. 

Ik weet perfect wat Emely en Sarah mee maken. Alleen is hun tante overleden aan een hartaanval en mijn broer is vermoord door een persoon die op nog geen vijftig meter van me vandaan zit. 

Maar de pijn van iemand te moeten missen is het zelfde. 

Ik kijk op als er op mijn deur geklopt wordt. Ik hang vlug mijn whiteboard terug op zijn plaats en open mijn deur. 

'Jace?' Verbaast dat hij voor mijn deur staat kijk ik hem aan. 

'Sorry, stoor ik?' Ik schud mijn hoofd. 

'Ik ben al een paar keer bij Sarah langs geweest maar ze deed niet open. Ik vroeg me af of ze bij jou was.' 

'Nee, Emely en Sarah hebben gisteren het vliegtuig genomen naar hun tante die ziek was. Die is overleden dus ze blijven daar nog tot na de begrafenis.' Zeg ik. 

'Oh, ja dat wist ik niet.'

'Maar euh, jij en Sarah hé.' Ik wiebel met mijn wenkbrauwen en kijk hem geamuseerd aan. Met een rood hoofd kijk hij me aan.

'Hoe weet je dat?' 

'Gewoon. Ik was toevallig in de stad vorige week.' Ik haal mijn schouders op en kijk hem nog steeds aan. Wachtend op verdere uitleg. 

'Is het al officieel?' Vraag ik als ik merk dat hij niets gaat zeggen. Hij schudt zijn hoofd.

'Nee, we doen het rustig aan en zien wel.' 

'Dan toch de ballen aan je lijf gehad om het haar op date te vragen?' Grijns ik. Lachend knikt hij zijn hoofd.

'Bedankt trouwens, zonder jou was ik nog steeds niet naar haar toe gestapt.' 

'Ik weet het, ik ben onmisbaar.' Lach ik. 

'Ja ja, ik ga maar eens. Genieten van mijn "vrije" zaterdag.' Lachend kijk ik hem na. 

Na een tijdje besluit ik dat ik even kan gaan trainen. Ik doe mijn trainingskleren aan en vertrek met mijn auto. Meteen word ik begroet als ik binnen kom. Ik begroet ze vrolijk terug en loop door naar de woonkamer.

'Hey.' Roep ik als ik binnenkom. 

Zonder hun blik af te wenden van het spelletje dat ze spelen hoor ik een vaag gemompel waaruit ik een hey moet kunnen afleiden. Ik grinnik en loop naar de zetel toe waar de jongens in zitten en ga achter hen staan.