Locked Away

56

D

"What a surprise, Wong.."

"Hi, doc.. I'll sit here ah.."

"Doc ka dyan.. It's Ara. Sige, upo ka kahit saan."

"Nagpalit ka ng couch, doc?"

"Matagal na yan. Ang tagal mo na kasing di nagpupunta eh. Ara nga kasi, Deanna. Ang kulit naman."

"Sorry na, doc Ara.."

"Ay, ang kulit.."

"Anong nakain mo at napunta ka dito? Pabigla bigla ka magpa appointment ah.. I cancelled all the appointments for you."

Parang may nagbago talaga sa office ni Ara o talagang ang tagal ko ng di nakakapunta dito. Bago na yung couch, pati yung ayos nag iba.

Umupo siya sa couch sa harap ko. Usual set up namin pag may appointment ako dito.

Dr. Ara Castillo, she's my psychiatrist here. Nag walk in lang ako sa isang ospital dito for inquiry regarding my mental health.

Simula ng bumalik ako dito after ng nangyari kay Jei jei lagi na talaga akong binabangungot, hindi ako makatulog ng maayos, ang bilis kong mastress, wala akong gana kumain at kung ano ano pa.

Nirefer nila ako kay Dr. Hernandez, a tall big guy in his mid 50's.. Nung una okay naman ang mga session ko sa kanya, pero there was this one session na sobrang nainis ako sa mga tanong niya at sa way niya ihandle ako non. I walked out and complained immediately.

At yung nakaharap ko non, yung director ng ospital. Pinatawag niya yung head ng psychiatry department, yung na nga si Ara, at her young age, head na siya ng department niya.. Siya na mismo ang humawak sakin, and everything went well.

"Wow.. Ganon ba ka special ang appointment ko sayo, Ara?"

"Ang tagal mong di nagpunta. Di na kita namomonitor. How are you, Deanna? Nightmares again?"

"About that, yes, I'm having nightmares again."

"I see.. Halata namang di ka na naman nakakatulog ng maayos. You look terrible, Deanna. Iniinom mo pa ba yung gamot mo?"

"Always.. Pero hindi pa rin ako makatulog ng maayos."

"Sabi ko naman sayo wag kang masyadong nagpapagod sa trabaho. Bea told me sinusubsob mo na naman ang sarili mo sa trabaho."

Well, kilala niya din si Bea. Sinasama ko dati si Bea sa ibang session ko at siya din ang nilagay kong contact ko just in case unreachable ako.

"Pag di ko ginawa yun, kung ano ano lang ang papasok sa ulo ko. Mababaliw ako pag wala akong gagawin."

"Take it easy, Deanna.."

"I don't know how..."

"Ano ba kasing gumugulo dyan sa isip mo? Tell me.."

Haaayyy.. Eto na naman..

Napasandal na ko ng ulo sa headrest ng upuan ko..

"So, Deanna? What is it? Do you want some water?"

"I'm okay, Ara.. Nag aalala lang ako."

"Nag aalala saan, Deanna?"

"Ang tagal ko ng di nakikita ang anak ko.. This weekend uuwi ako sa Cebu for his birthday."

"Tumatawag ka naman sa mommy mo di ba?"

"Yes.. At lagi naman akong inaassure ni mommy na okay si Jei jei."

"Then, there's nothing to worry about, Deanna Wong.."

"Namiss ko lang siguro si Jei jei.."

Tumayo na siya at lumapit sakin.. Umupo siya sa center  table sa harap ko. We're an inch apart now.