The Waikapu Guest House (COMPLETED)

Chapter 42

Irene's POV

"Lalisa" mauturidad kong tawag kay Lisa, agad naman itong huminto sa harap ko "we need to talk"

Kunoot noo naman itong sumagot "About what?"

Hindi ako tumugon, mabilis kong hinila si Lisa paakyat sa roof top.

"He called me, nag-aalala sya sayo. Tell me what's the problem" seryoso kong sambit ng maisara namin ang pinto. Umiling-iling si Lisa habang nakahawak sa kanyang sentido.

"That old man, so nagsumbong pala sya sayo"

"Lisa you know you can tell me anything right" panghihikayat ko sa kanya, buhat ng bumalik kami ng Korea pakiramdam ko ay naglilihim na naman ito sa akin.

"Ano bang gusto mong marinig?" wika nito, may bahid ng pagkainis ang boses nya saka nag-iwas ng tingin sa akin. Hindi maalis sa isip ko ang sinabi ng matandang yun tungkol kay Lisa nung araw na nakipagkita ito sa kanya.

"Lahat Lis" tumingin ako sa kanya "lahat ng nararamdaman mo gusto kong malaman, tell me may sakit ka ba?"

"Wala Irene!!" nagulat ako ng magtaas ito ng boses maging sya ay nagulat din "S-sorry hindi ko sinasadyang sigawan ka"

"How could you explain what he said to me? What he see that day you meet him? Nag-aala sya, nag-aalala din ako Lis baka matulad na naman tayo sa nangyari dati"

"It's nothing Irene, the pain is bearable. I can handle it so no need to worry. I'm fine" pagsisigurado nito sa harap ko saka ngumiti.

"Ibig sabihin may sakit ka nga?" naiiyak kong tanong, call me paranoid or anything but I've got trauma since that day she had a cancer.

"I told you it's nothing, stress lang to masyado kang matatakutin" she chuckled then laugh at me. Huminga ako ng malalim saka tumango ng alanganin.

"Bakit ka nga pala nakipagkita sa kanya?" pagkunwa'y tanong ko sa kanya, matagal bago ito nakasagot.

"Ayaw ko mang tanggapin sa sarili ko pero humingi ako ng tulong mula sa kanya" natatawang tugon nito, malayo ang kanyang naging tingin sa mga naglalakihang building na kaharap ng guest house.

"Masaya sya nung nakipagkita ka sa kanya" ramdam ko ang saya sa boses nya nung araw na tinawagan nya ko para ibalita sa akin na makikipagkita sa kanya si Lisa.

"Hindi ako masayang makita sya Irene pakiramdam ko ang hinahina ko. Ilang beses ko ng pinangako sa sarili ko na kahit kailan hinding hindi na ako hihingi ng kahit anong tulong mula sa kanya. Sa kagustuhan kong tulungan si Jennie kinain ko lahat ng sinabi ko" she chuckled again "how pathetic, sa kanya din pala ako tatakbo. But I will pay him, ayaw kong magkautang na loob sa matandang yun"

"You know he's not after your money right, so whether you're paying him or not it doesn't matter to him what he want is you to call him father again Lis" I know how our father love Lisa, he will do anything to gain her trust again. "Sister try to forgive him. Ilang taon na yung lumipas andyan pa rin yung galit mo para sa kanya, wag mong hayaang tuluyan kang kainin ng galit na yan"

"Enough of him please" may diing wika nito "sorry Irene but I can't to think that man is the reason why our mother was gone"

I sighed heavily after Lisa left, I want to fix my family. I look around while my arms are folded infront of my chest.

"That's too deep I can't reach" napatalon ako sa gulat ng may magsalita sa likuran ko.

I give Seulgi a death glare "Are you trying to kill me Kang Seulgi?"

"I'm planning to do that soon, you're not calling me babe now. It hurts" sagot nito saka tumawa habang nagkukunwaring nasasaktan saka sinapo ang kanyang dibdib, kaagad akong nag-iwas ng tingin my heart immediately go wild everytime I see her face. Nagsimula lang naman to nung araw na tinago nya ko kay Lisa, that moment I knew I already like her. "Tell me, anong bumabagabag sayo sa hitsura mo pa lang ngayon parang pasan mo na ang mundo"