Love Bites: Mansion Of Vampires

Chapter 31: Heartbeat

Eury's POV

Tinitigan ko ang mga kayumangging matang pamilyar sa akin. I remember it all! Kaya pala pamilyar siya sa akin dahil siya si Dave, ang bampirang unang kumagat sa akin. The first bite that makes me scared of them but who will expect that I'm also one of them.

I clutched my chest because it really hurts. My mom was killed by Frederick! Pero eto ako, pinakikisamahan siya na parang hindi niya ginawa iyon. Ito ako, ginagalang siya bilang hari pero hindi naman pala siya kagalang-galang!

What makes me hurt the most? It was the new secret, the new revelation that I have found out!

Ang pinag-uusapan nila kanina ay tungkol sa pagkamatay ng mga tumayong magulang ko for 10 years. Si Mama at Papa. Namatay sila hindi dahil sa isang aksidente dahil it was all planned! It was all planned by Frederick!

Kaya pala, nakakapagtaka na isang truck ng kalapati ang bumangga sa kanila dahil pinlano yun lahat ni Frederick. Tauhan niya ang nagmamaneho ng truck na 'yon.

Napahagulgol na lang ako sa dibdib ni Dave. Bakit ang sakit? Bakit ang sakit-sakit? Ang sakit malaman na isang kapamilya mo pa ang sisira sa buhay mo. Isang kapamilya mo pa ang gagawing impyerno ang buhay mo.

How I hope that my poster parents didn't make me come here. How I hope that I'll stay a human forever para hindi ko na matuklasan ang mga bagay na 'to. But no! This is my life! And I have to face it with all my heart. Dahil kapag hindi ko ito hinarap, hi di ko malalaman ang buong pagkatao ko, hindi ko makikilala ang totoong mga magulang ko.

Pauli-ulit kong sinusuntok ang dibdib ko dahil pakiramdam ko, hindi ako makakahinga kapag hindi ko ginawa ito. Parang may kung anong bumara sa puso ko na gusto kong ilabas.

"Bakit ganun, Dave? Bakit? Bakit kailangan kong maranasan ang mga bagay na ganito? Bakit sobrang sakit?" Sobrang daming bakit ang pumapasok sa isip ko. I want an answer for all of this! Gusto kong malaman ang mga kasagutan sa mga tanong ko pero kailan pa?

"Shhh...I'm here, I'm here." Paulit-ulit yun na sinabi ni Dave bago niya ako mahigpit na niyakap. Kusang kumilos ang mga kamay ko para yakapin siya pabalik. All I want now is comfort para mabawasan kahit konti yung sakit na nararamdaman ko.

Naramdaman kong hinaplos ni Dave ang likod ko telling me to calm down and it feels so good. Ang sarap sa pakiramdam na mayroon kang kakampi, na mayroong nagpaparamdam sayo na lagi lang silang nandyan sa tabi mo. Na lagi mo silang kasama sa lahat ng pagsubok na madadaanan mo.

"Why do I have to feel this kind of pain?" I asked while sobbing. Naramdaman kong hinaplos ni Dave ang ulo ko pababa sa likod ko making me calm down.

"You won't experience that kind of pain if you can't overcome it, Eury. Trust yourself, I know you can overcome that kind of pain." He said in a comforting voice.

I giggled while sobbing. Hindi ko alam kong matatawa ba ako o ano pero ngayon ko lang kasi narinig si Dave na nagsalita ng ganito. He's like a parent comforting his crying daughter.

"Why are you giggling?" Dave asked.

Ngumuso ako habang nakayakap pa rin ako sa kaniya. Nakasandal ang ulo ko sa dibdib niya kaya amoy na amoy ko ang natural na panlalaking amoy niya.

Ano kayang magiging reaksyon niya kapag sinabi ko sa kaniyang naalala ko na ang lahat? Ano kayang reaksyon niya kapag nalaman niyang naalala ko na siya? Will he be happy?

Tumikhim ako at humiwalay na mula sa pagkakayakap sa kaniya. Kailangan kong lakihan ang distansiya ko sa kaniya or else maririnig niya ang mabilis na tibok ng puso ko.