Love Bites: Mansion Of Vampires

Chapter 35: Pulse

Eury's POV

I felt weak because of the drug used to make me unconscious. Naramdaman ko na lang na nagising ako sa isang madilim na lugar. Kahit madilim dito ay kita ko pa rin ang itsura nitong lugar dahil sa sinag ng buwan na tumatagos sa bintana.

This place is not scary. Hindi siya mukhang hideout or what. Am I still inside the castle? Kung si Frederick ang kumidnapped sa akin, there's a big possibility that I'm still inside the castle.

Nagulat ako nang mapansin kong hindi ako nakatali. My hands and feet are not tied up! Wala ring nakatakip sa bibig ko! Hindi ba nila inisip na baka sumigaw ako?! Or this room is soundproof? I don't know!

Dahan-dahan akong tumayo at halos manginig ang tuhod ko dahil sa panghihina. Why did they kidnapped me? From what I know, I was walking towards the door that leads outside the palace before someone covered my mouth and nose with a drugged handkerchief.

Isa lang ang pwedeng gumawa nito, I guess its Frederick. But why does he kidnapped me and hide me inside this dark place. Parang mas malaki ang posibilidad na gawin niya akong bait para hindi matuloy ang pagsakop nina Dave sa palasyo pero bakit niya ako kinidnapped?

Aish! Why am I always thinking about a lot of things?! Walang araw na nawalan akong iniisip, lagi akong nag-iisip, laging may nabubuong tanong sa utak ko na hindi naman na sasagot!

Halos mapatalon ako sa gulat ng may biglang bumukas ang pinto. Napatakip ang mga braso ko sa mga mata ko ng pumasok ang liwanag dahil sa pagkakabukas ng pinto.

Hindi ko agad nakita ang bampirang nakatayo sa may hamba ng pintuan dahil sa liwanag na tumama sa mga mata ko.

I was stunned when I finally saw the vampire who's standing at the doorway. No way. It can't be. B-Bakit?

Hindi ako makapaniwala na nakikita ko ngayon ang isang bampirang malapit sa akin. Siya ang kumidnapped sa akin?! Bakit?!

Ganun pa rin ang itsura niya. Her black long hair is still as black as before. She's still wearing her eyeglasses making her look strict but feminine. Ganun pa rin ang pananamit niya at nararamdaman ko pa rin ngayon ang hindi nakakatakot na presensiya niya compared to the other vampires that I've known.

"M-Miss Lea?" I tried to suppress myself from crying by biting my lower lip. I really miss her. I really really miss her!

"Claire! Ija!" Tumakbo papalapit sa akin si Miss Lea kaya napatayo na rin ako.

Nang maramdaman ko na ang malambing at mainit niyang yakap ay hindi ko na mapigilan ang sarili kong yakapin siya pabalik. I miss her warmth, I miss her care, I miss her hugs and her loving gestures. She's one of the vampires that makes me feel that I belong here.

Hindi ko na napigilan ang sarili kong mapahagulgol sa leeg ni Miss Lea. Isiniksik ko ang mukha ko sa leeg niya dahil sa sakit na nararamdaman.

Parang bigla na lang gumaan ang loob ko ng niyakap ako ni Miss Lea. Her hug makes me feel safe. She's hugging me like I'm a vulnerable glass that needs to be protected.

"Miss Lea, Miss Lea." Patuloy kong binabanggit ang pangalan ni Miss Lea na parang humihingi ako ng lakas sa kaniya.

She brushed the back of my hair using her hands making me calm down. I am crying like an innocent child who lost her most precious toy. Parang hindi ako makahinga dahil sa patuloy-tuloy kong paghikbi at pag-iyak.