Love Bites: Mansion Of Vampires

Chapter 38: Promise

Eury's POV

Please someone help me!

Paulit-ulit ko iyong isinisigaw sa isip ko. Hindi ko pa gustong mamatay. Gusto ko pang bisitahin si Tita Janice. Gusto ko pang makapagtapos ng pag-aaral. At gusto ko pang masabi kay Dave ang totoo kong nararamdaman.

Dapat ba sinabi ko na yun sa kaniya kahapon? But I was hesitant! Pakiramdam ko magiging awkward kami sa isa't-isa kapag ginawa ko yun. Tsaka bakit ba ito ang iniisip ko?! I should think about my safety first!

I was drowning and no one knows it except me and Tristan. Imposibleng may darating pa ngayon para iligtas ako. I tried to swim but I really can't! Hindi ko talaga kayang lumangoy at unti-unti na rin akong nawawalan ng hininga.

My eyes is closed while my body is sinking to the deepest part of the ocean. Ramdam ko ang lamig ng tubig na bumabalot sa katawan ko. Ramdam ko rin ang takot sa sarili ko na baka ito na ang huling oras ng buhay ko.

Hindi ko alam kung pag-arte lang ba ang ipinakita sa akin ni Tristan nung una kaming nagkita o ganun talaga siya. Siya ang kauna-unahang bampirang nagpagaan ng loob ko. Sa kaniya ako pinakamalapit pero hindi ko ineexpect na may kinikimkim pa lang siyang galit sa akin.

Kaya niya ba ako tinawag na 'Ate' because she misses his older sister? I guess so. Siguro naman, hindi pa pag-arte ang ipinakita niyang ugali sa akin noon dahil hindi pa naman niya alam na parte ako ng Bloody Tribe at kahit ako hindi ko rin yun alam noon.

My body is trembling because of the coldness of water. Ramdam kong paunti-unti na akong lumulubog sa pinakailalim ng karagatan at baka wala ng makakapagligtas sa akin.

I'm slowly losing my consciousness and the last thing that I've heard is a splash of water near to me before I lost my own consciousness. Para bang may tumalon sa dagat na isang nilalang kaya ito tumunog ng ganun.

Everything is black. Lahat ng nakikita ko ay itim. Itim. Itim. Kahit saan man ako tumingin, ang nakikita ko lang ay itim. Pakiramdam ko rin ay may kung ano sa lalamunan ko na gusto kong ilabas pero hindi ko kaya.

I can feel something pumping my chest but its not helping. Ayaw pa ring matanggal ng nakabara sa lalamunan ko. I'm out of breath. Hindi ako makahinga. I'm numb all over my body. Manhid ang buong katawan ko at nanghihina ako.

I can hear someone saying my name and it echoes on my ears. Paulit-ulit iyon na para bang tinatawag ako pero hindi ako sumasagot. I tried to answer back but I can't! Walang lumalabas na kahit na ano sa bibig ko.

The pumping on my chest repeat a lot of times before I felt something soft touch my lips. It is not a kiss, para bang may nagbibigay ng hangin sa akin sa pamamagitan ng bibig ko. Unti-unti kong nararamdaman ang pagkawala ng bara sa lalamunan ko hanggang sa naramdaman ko na lang na napaubo ako para mailabas ito.

I was coughing and inhaling hard at the same time! Hinahabol ko ang hininga ko na para bang tatakasan ako nito anumang oras!

I opened my eyes and the first one that I saw is someone who is familiar to me. He's dark brown eyes gets more darker. He's looking at me intently na para bang mawawala ako kapag nabaling lang saglit ang tingin niya sa iba. I tried to speak but I was too numb to say anything. I was to weak to say something.

Nanginginig ako dahil sa lamig na nararamdaman. Nilingon ko ang paligid ko at nakita kong nasa may buhanginan ako. Unti-unti kong inalala ang lahat at nanlaki ang mata ko ng maalala ko ito. I was saved! I was saved by...D-Dave.

Bumalik ang tingin ko kay Dave. Pakiramdam ko ay tagos hanggang kaluluwa ko ang kaya niyang tingnan sa akin. He's staring at me darkly na parang may nagawa akong mali. Kitang-kita ko rin ang pag-igting na panga niya dahil mayroon siyang pinipigilang gawin. What is it Dave?