ေငြမိႈင္းလင္းေဝ...(ငွေမှိုင်းလင်းဝေ....)Z/U(Completed)

Part 13(Unicode)

လပတ်စာမေးပွဲကြောင့် pressure ပိနေရချိန်တွင် မိမိ ခေါင်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသော အတွေးများသည် ဦးနှောက်နှင့်နှလုံးသားကို ခပ်နာနာ ဖိနှိပ်နေခဲ့၏။

စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ကိုင်လိုက်တိုင်း လေလွင့်သွားသော စိတ်တို့ကို နာကျည်းစွာဖြင့် တောက်ခတ်မိသည်။

ဒီနေ့လည်းစာကျက်ဖို့ စိတ်မပါပြန်...။

ခါတိုင်းဆိုလျှင် ငွေရှိုင်း၏အခန်းတွင် ရှိနေဖြစ်သော်လည်း စာမေးပွဲရှိနေသည့်ကလေးကို မိမိကြောင့် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မည်စိုး၍ ခြံထဲရှိ အမှောင်ရိပ်တွင်သာ ထိုင်နေရန် ရွေးချယ်ခဲ့သည်။

ဆိတ်ငြိမ်လှသော ပတ်ဝန်းကျင်သည် မှိုင်းခေါင်၏အတွေးများကို ပြန့်ပွားစေရန် ပိုမိုထောက်ကူပေးလေသည်။ ငွေ့ရည်မိုးစံအိမ်သည် တောကြီးမျက်မည်းထဲတွင် ဆောက်ထားသော ရဲတိုက်တစ်လုံးကဲ့သို့ မှိုင်းခေါင်၏မျက်လုံးထဲတွင် အထီးကျန်ဆန်စွာရှိနေသည်။

ကောင်းကင်သည်ပင် မှိုင်းခေါင်ကို အဖော်ပြုနေခြင်းမရှိ...။ လမင်းကြီး၏ အလင်းရောင်တစ်ဝက်သည်သာ ထွန်းလင်းနေ၍ မှိန်ပျနေသော အနက်ရောင်ကောင်းကင် မျက်နှာပြင်တွင် ကြယ်ကလေးတွေသည်လည်း လင်းလင်းလက်လက် ရှိမနေပေ။

ဤကဲ့သို့ ရှုချင်ဖွယ်မကောင်းသော ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် မှိုင်းခေါင်၏ ယှဉ်တွဲနေမှုမှာ ပနံသင့်စွာရှိနေမည်လား။

အထီးကျန်ဆန်နေသူ တစ်ယောက်နှင့် အထီးကျန်နေသော ပတ်ဝန်းကျင်ဟာ ပန်းချီကားတစ်ချပ် ဖြစ်ခဲ့လျှင် ယခုကဲ့သို့ အရုပ်ဆိုးမနေဘဲ လှပနိုင်ပါ့မလား...ဟု မှိုင်းခေါင်စဉ်းစားမိတော့ မိမိဝါသနာကိုပါ ချိုးနှိမ်ထားဖို့ တွန်းအားပေးနေသူကို သွားသတိရမိသည်။

စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်ပေမယ့် ဘာမှတုံ့ပြန်ခွင့်မရှိတာ
သားသမီးတိုင်းရဲ့ အားနည်းချက်တစ်ခုပဲလား....။

ဒါမှမဟုတ် ဝါသနာကို ပိတ်ပင်ခံရတာက သားသမီးတိုင်း ကြုံတွေ့နေရတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ မှိုင်းခေါင် တစ်ယောက်တည်းမှာမှ လာဖြစ်နေတာလား...။