"အလင်းဝေကို လိုက်မပို့ဘူးလား...ဦးထက်လင်း..."
မှိုင်းခေါင်ဝေဦးရဲ့အမေးကိုကြားပြီး ဦးထက်လင်းရဲ့လက်တွေ တောင့်တင်းအေးစက်သွားသည်။ ဒီနေ့က အလင်းဝေတစ်ယောက် ဂျပန်ကို သွားရတဲ့နေ့ပဲ...။ ကြိုတင်သိရှိရသော ခွဲခွာခြင်းတိုင်းတွင် နှုတ်ဆက်ခြင်းကလည်း ကပ်ပါနေသည့်တိုင်အောင် ဦးထက်လင်းကတော့ သွေးအေးသူတစ်ယောက်ပမာ ထိုကိစ္စအား မသိကျေးကျွန်သာပြုထားလေသည်။
ဦးထက်လင်းက တိတ်ဆိတ်နေသောကြောင့်
မှိုင်းခေါင်ကပင် ဆက်ပြောလိုက်သည်။
"မိဘကို ရွေးချယ်လို့မရသလို သားသမီးကိုလည်း ရွေးချယ်လို့မရဘူး ဦးထက်လင်း...။ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တဲ့ပုံစံကို သူများဆီမှာ သွားပုံဖော်နေတာကိုက ကျွန်တော်တို့မှားနေတာ။ ဒါပေမယ့် လူဆိုတော့ အတ္တလေးကလည်း ရှိနေတယ်လေ...။
အခုလည်း ကျွန်တော်တို့အတ္တအတွက် ဖြစ်သင့်တာကိုလုပ်ပြီးပြီပဲ။ ဦးထက်လင်းရဲ့စိတ်ထဲမှာ အလင်းဝေကို အပြစ်မမြင်တော့ရင် ကောင်းမယ်...။ ဦးထက်လင်းရဲ့ပံ့ပိုးမှုကိုလည်း သူလိုအပ်နေတယ်လေ။ အခုလို သူများနိုင်ငံကို သွားရတဲ့အချိန်မှာ ပိုပြီးတော့တောင် လိုအပ်နေသေးတယ်..."
မှိုင်းခေါင် ဘာလို့စကားတွေ ရှည်ရှည်ဝေးဝေးပြောနေမိမှန်းမသိပါ။ ဒီလိုတွေပြောနေတာကလည်း အလင်းဝေအပေါ်မှာ ခွင့်လွှတ် ပေးလိုက်တာမျိုး မဟုတ်ပေ။ သူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ အလင်းဝေကို ငွေရှိုင်းနဲ့ ခွဲချင်နေတာကလည်း မပြောင်းလဲသလို၊ ပစ်ပယ်ခံရသော သားသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချက်ကိုလည်း သူနားလည်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
ရှိုင်းငယ်ကိုတော့ မနက်ကတည်းက မတွေ့ရသေးပေ။ အလင်းဝေကို လေဆိပ်အထိ လိုက်ပို့ချင်လည်းပို့နေလိမ့်မည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ခွဲခွာနှုတ်ဆက်ရခြင်းအတွက် ပြောစရာ စကားတွေလည်း များပြားနေလိမ့်မည်။ ဒါကို မှိုင်းခေါင်နားလည်ပေးနိုင်တာမျိုး မဟုတ်ပေမယ့်လည်း ရှိုင်းငယ်ကိုတော့ မတားဖြစ်ပါ။ ထို့ကြောင့်ပင် မှိုင်းခေါင်တစ်ယောက် မတားဆီးလိုက်နိုင်သော ကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာလေသည်။
YOU ARE READING
ေငြမိႈင္းလင္းေဝ...(ငွေမှိုင်းလင်းဝေ....)Z/U(Completed)
General Fiction(Zawgyi) ေနရယ္...လရယ္....ၾကယ္ရယ္... တစ္မိုးေအာက္မွာ အတူ႐ွိၾကေပမယ့္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ယွဥ္ရင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေပးရတဲ့ ငါ့အျဖစ္က...ေနလို.... (Unicode) နေရယ်...လရယ်....ကြယ်ရယ်... တစ်မိုးအောက်မှာ အတူရှိကြပေမယ့် မင်းတို့နှစ်ယောက်နဲ့ယှဉ်ရင် ပျောက်ကွယ်ပေးရတဲ့...
