ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျဖစ္သည္ဟု သတိေပးေလသည့္ ဘဲလ္တီးသံအလြန္တြင္ ကားရပ္ထားဆသာေနရာဆီသို႔ ေငြ႐ိႈင္းတစ္ေယာက္ အေျပးလာခဲ့မိသည္။ ကားထဲတြင္ ကိုကို႔ကို မေတြ႔ရသျဖင့္ မမေႏြရီႏွင့္ အရင္ ျပန္သြားနွင့္ၿပီလားဟု ထင္မွတ္မိေသးသည္။
ဒ႐ိုင္ဘာဦးေလးႀကီးကို ေသခ်ာေအာင္ ေမးၾကည့္ေသာအခါတြင္ "နွစ္ေယာက္စလံုး ထြက္မလာျကေသးဘူး"ဟု ေျပာသျဖင့္ စိတ္ေအးေအးေနမိေသာ္လည္း မမေႏြရီတစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းထဲမွ ထြက္လာခ်ိန္က်မွ ရင္ပူရေတာ့သည္။
""ကိုကိုေရာ....မမ"
"ဟင္...မမေ႐ွ႕က အရင္ထြက္သြားတာပဲေလ...႐ိႈင္းငယ္..."
မမေႏြရီသည္လည္း မ်က္စိ၊မ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းသြားၿပီး
" ေသခ်ာပါတယ္...သူအရင္ထြက္သြားတာ ႐ိႈင္းငယ္ရဲ႕.." ဟုပင္ ထပ္ေလာင္းေျပာျပေနေပသည္။
"အဲ့တာဆိုမမ...အိမ္ျပန္လိုက္ေလ...ကိုကို မမတို႔အိမ္ကိုမ်ား သြားေနမလားမသိဘူး...ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ဒီနားတစ္ဝိုက္မွာ ႐ွာၾကည့္လိုက္ဦးမယ္.."
"သူမမတို႔အိမ္ကို မလာတာဘဲၾကာေနၿပီကိုး...
ဒါေပမယ့္လည္း မမအိမ္ကို အရင္ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါဦးမယ္.႐ိႈင္းငယ္လည္း...သူ႔ကိုေတြ႔၊မေတြ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ မမကိုဖုန္းဆက္ပါဦး..."
စိတ္ပူပန္မႈမ်ားႏွင့္အတူ လမ္းခြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီးေနာက္
Green leaf၏ ေက်ာင္းဝန္းအတြင္း၊အျပင္တြင္ ကိုကို႔ကို လိုက္႐ွာၾကေသာ္လည္း အရိပ္အေယာင္ပင္ မျမင္ရေခ်။
ဒ႐ိုင္ဘာဦးေလးႀကီးသည္ ႐ွာေဖြၿပီးေသာ ေနရာမ်ားကိုပင္ ႏွစ္ခါ၊သံုးခါပတ္၍ ေခါင္းမီးေတာက္ေအာင္ ႐ွာေနေသာ္လည္း မေတြ႔သျဖင့္ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ႏွင့္႐ွိေနသည္။
"ဦးလည္း ေက်ာင္းအဝမွာပဲ တစ္ခ်ိန္လံုး႐ွိေနတာပါ...အစ္ကိုေလးက ဘယ္ကေနမ်ားထြက္သြားသလဲ...မသိဘူး..." ဟူေသာ စကားစုကိုသာ ေလးေလးပင္ပင္ႏွင့္ အႀကိမ္ေရမ်ားစြာ ေရရြတ္ေလသည္။
ဆက္သြယ္စရာ ဖုန္းမ႐ွိသည္ကပင္ ဆိုးလွသည္။ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးမွ ဖုန္းကိုင္ၾကရမည္ဟူေသာ ေဖေဖ့အမိန္႔သည္ ယခုကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳး ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ အကၽိဳးမျဖစ္ထြန္းလွစြာ...။
YOU ARE READING
ေငြမိႈင္းလင္းေဝ...(ငွေမှိုင်းလင်းဝေ....)Z/U(Completed)
General Fiction(Zawgyi) ေနရယ္...လရယ္....ၾကယ္ရယ္... တစ္မိုးေအာက္မွာ အတူ႐ွိၾကေပမယ့္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ယွဥ္ရင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေပးရတဲ့ ငါ့အျဖစ္က...ေနလို.... (Unicode) နေရယ်...လရယ်....ကြယ်ရယ်... တစ်မိုးအောက်မှာ အတူရှိကြပေမယ့် မင်းတို့နှစ်ယောက်နဲ့ယှဉ်ရင် ပျောက်ကွယ်ပေးရတဲ့...
