Epilog

657 35 17
                                    


EIZ menuruni satu-persatu anak tangga sambil matanya meliar ke sekeliling. Kosong. Sunyi sahaja rumah itu.

Apabila telinganya dapat menangkap bunyi bising yang datang dari dapur, laju dia bergegas ke sana.

Tangannya memegang bucu dinding yang memisahkan ruang makan dan dapur basah. Kepala dipanjangkan untuk menjenguk si gerangan yang sedang memasak.

"Lahh, Mama ke." Eiz mengeluh. Muncung sedepa bibirnya apabila mendapati gerangan itu rupa-rupanya ialah Puan Yani, ibu mertuanya.

"Kenapa? Ada apa Eiz?" Puan Yani menyoal sebaik sahaja menyedari Eiz yang tiba-tiba muncul.

"Cari Ika. Mama ada nampak dia tak?"

Puan Yani menarik senyum sinis. "Kenapa? Dia merajuk lagi?"

"Haah." Eiz senyum kelat. Sebelah tangannya naik meraup belakang leher. Rasa bersalah pula buat anak Mama merajuk.

"Ika tu memang macam tu. Kalau dah benda dia tak suka tu memang dia protes lah. Yang Eiz bagitahu kawan-kawan tu kenapa?"

"Terlepas cakap la Ma. Tak sengaja.."

Puan Yani menggeleng. "Haih, macam-macam la korang ni."

"Mama memang tak nampak dia ke?"

"Dia tak balik lagi lah tu."

Eiz mengerut dahi. "Tak balik lagi? Dia pergi mana?"

"Keluar jogging kot." Ujar Puan Yani sambil mengeringkan tangannya.

"Jogging?!" Membulat mata Eiz.

"Haah. Dia tak bagitahu pun la nak pergi mana tapi dia pakai jersey dengan cap. Rasanya keluar jogging lah kot."

Sampai hati keluar jogging tak ajak aku!

"Selalunya dia jogging kat mana Ma?" Soal Eiz lagi.

"Ha, yang tu Mama tak tahu. Sorry." Puan Yani tergelak kecil.

Eiz mencebik bibir. Tak boleh jadi ni.

"Okay lah. Thank you Ma." Eiz senyum lalu beredar ke luar rumah. Ingin mencari kelibat Ika yang menghilang sejak tadi.

Tergeleng Puan Yani melihat karenah dua orang anaknya. Seorang kuat mengusik, yang seorang lagi kuat merajuk.

Haih macam-macam.



+++++++

Aku berhenti berlari apabila bahagian abdomen sebelah kiri terasa sakit. Aku memperlahankan langkah dan kini hanya berjalan. Aku mengawal nafas yang sudah tidak lagi teratur. Sebelah tanganku naik memegang pinggang.

Mengah!

Aku tercungap-cungap seolah baru selepas dikejar anjing. Penat gila. Mungkin sebab dah lama sangat tak jogging kot, macam ni lah jadinya. Cepat penat. Stamina pun dah berkurang.

Mataku melirik fitness tracker di tangan. Bibirku menarik senyum kecil. Alhamdulillah hari ni aku berjaya turunkan sebanyak 500 kalori selama satu jam. Berbaloi aku keluar joging sorang-sorang hari ni. Tak sia-sia!

Asalnya, niat nak jogging 30 minit je tapi sajalah lajak sampai sejam. Alang-alang dah lama sangat tak joging, aku lajaklah terus. Dan sebenarnya ada satu sebab lagi, aku malas nak balik rumah.

Aku rasa korang tahu kot kenapa.

"Ika!" Suara yang sangat aku kenali itu mula kedengaran. Rasanya tak jauh dari belakang aku.

Us ✔Where stories live. Discover now