İçimde bir kuyu var.. Kapkaranlık, nefes alamayacak kadar dar, sonu görünmeyen dipsiz bir kuyu.
Bu kuyudan mutsuzluk taşıyor bazen. Her yer mutsuzluk altında kalıyor.
"Seni kaybettiğim gün, o kuyuya düştüm."
🖤🌊
🌪
"Perestiş" hikayemdeki baş kahra...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Kırmızı dalgalı saçlarımı at kuyruğu yapıp dün yaşadıklarımı düşündüm. Alt dudağımı kemirirken odamdan çıkıp aşağı kata indim. Mutfağa girdiğimde annem Bayan Elizabeth ile kahvaltı hazırlıyordu.
"Anne babam nerede?" dedim direkt.
"Sana da günaydın kızım."
"Anne lütfen söyle artık üç gündür aynı soruyu soruyorum sana." dediğimde derin bir nefes alıp verdi. Bana bakarken elindeki işi bırakıp kolumdan tutarak beni mutfaktan çıkardı.
"Bende sana 3 gündür aynı cevabı veriyorum iş seyahatinin neyini anlamıyorsun?" dediğinde kolumu elinden çekip yeşil gözlerine sinirle bakıyordum.
"Ağabeyimde mi iş seyahatinde?" dedim.
"Ne yapıyorsunuz siz anne kız fısır fısır?" diyen sese, arkamı döndüm. "Uluhan?" dedim şaşkınlıkla.
"Gülşe? Neden bana özlemle bakmıyorsun, kırılıyorum ama." deyip dudağını sarkıttı. "Sonuçta 2 gündür ağabeyini görmüyordun."
"Babamın yanında mıydın?" dedim vücudumu ona çevirirken.
"Kız çocuklara babaya aşık olur yargısı doğruymuş." deyip anneme göz kırptı. Beni es geçip annemin şakağını öptü. "Neyse ki ben oğlunum annem."
"Neyse ki... Ben yormayan tek kişi sensin zaten." dedi annem.
"Ya neden bana doğru düzgün cevap vermiyorsunuz? Babamla konuşmam lazım."
"Babam yarın gelecek, konuşursun." dedi Uluhan. Yutkunup anneme baktım. Anneme o pis çocuktan bahsedemezdim ama Uluhan'a bahsedebilirdim.
"Engin konusu kapandıysa kahvaltı yapabilir miyiz artık?"
"Olur Uluhan'dan bahsederiz kahvaltıda da." dedim masaya geçmiş ağzına bir şeyler atan Uluhan'a bakarken.
"Ne yaptım ki ben?" dediğinde yanına oturup şüpheyle yüzüne baktım.
"Bilmem, şu an merak ettiğim şey iki gündür nerede olduğun?"
"Sana ne Gülşe ne zamandır benimle bu şekilde ilgileniyorsun? Bunaltma beni." dediğinde ağzımı açmıştım ki annem susturdu.
"Kahvaltı için biraz huzur istiyorum sizden lütfen."
"Tamam sultanım tamam." dedi Uluhan.
"Sultanım ne ya? Sultan Arapça kökenli bir kelime ve annem tam İtalyan ve fakındaysan İtalya'da yaşıyoruz." dediğimde gözlerini kısıp kafasını iki yana sallayarak,
"İtalya'da Türkçe konuşuyoruz ama." dedi. Üfleyip kahvaltımı yapmaya başladım.
-
Kahvaltıdan sonra anneme çaktırmadan Uluhan'ın peşinden yukarı çıktım. Kendi odasına girdiğinde bende kendimi odamı es geçip onun odasına girdim.
