İçimde bir kuyu var.. Kapkaranlık, nefes alamayacak kadar dar, sonu görünmeyen dipsiz bir kuyu.
Bu kuyudan mutsuzluk taşıyor bazen. Her yer mutsuzluk altında kalıyor.
"Seni kaybettiğim gün, o kuyuya düştüm."
🖤🌊
🌪
"Perestiş" hikayemdeki baş kahra...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
kime tutulmuş yanarsın ben oluyorum heba veba bekleye bekleye paslanır bu sevda —
"En değerli mücevherler, en nadir bulunanlardır. Bunun mücevher olmak gibi bir zorunluluğu yok tabi ki, insanlar için de geçerli bir durumdur bu." diyen ustanın elindeki yakutları işleyişini seyrettim. Kafasını kaldırıp bana baktı. Kırışmış yüzündeki yaşanmışlıklar beni her zamanki gibi bu adama karşı saygıya itiyordu. "Benden böyle bir şey istediğine göre, böyle bir insan var hayatında." dediğinde gözümün önünde beliren Birce'mle gülümsedim.
"Eşim." dediğimde güldü.
"Yeni evliydiniz değil mi?"
"Evet." dediğimde
"Bu kadar erken birbirinizi bulduğunuza göre işiniz zor olacak." deyip işine devam etti.
"Neden?" diye sorduğumda
"Daha çok zorlukla karşılaşacaksınız çünkü. Önünüzde koca bir ömür var ve bir sürü de dert sırada bekliyor." ayağa kalkıp masasına yaklaştı. Kilitli çekmecelerden biriyle uğraştıktan sonra eline aldığı birkaç şeyle ben de yanına geçtim. Mavi taşalar Birce'nin gözleri gibi ışıl ışıldı. "Bu taşlar da nadir bulundukları için değerlidir mesela ama çok tercih edilmez, en azından sık sık kullanıma uygun görülmez." dediğinde
"Niye ki?" dedim bana uzattığı safiri dikkatle incelerken.
"Çünkü çok kırılgandır. Yere düştüğü anda tuzla buz olur. Nadir olduğu kadar da narindir. Bu kadar narinlik istenmez. İnsanlar biraz dayanıklılık ister. Eğer eşin senin için gerçekten en nadir mücevherse keza onun için de sen de öyleysen, dayanıklı olacaksınız. Öyle her sorunda birbirinizden uzaklaşmayacak aksine kenetleneceksiniz." gözlerimi safirden çekip ustanın yüzüne düşünceli düşünceli baktım.
-
"Çıkıyor muyuz?" dedim Aslı ablaya.
"Evet bitti işler. Can Bey de erken çıktı baya." dediğinde ben de masanın üzerindekileri toplamaya başladım. "Beğenmiş mi mücevherleri, istediği gibi olmuş mu?" dediğinde başımı olumlu anlamda salladım.
"Çantayı açınca baya gülümsediğine göre, olmuş." dedikten sonra çalan telefonumla Birce'nin aramasını açtım.
"Egehan neredesin, n'apıyorsun?"
"Şirketteyim, çıkacağım birazdan. Bir şey mi oldu?"
"Yok bir sıkıntı yok. Annen aradı, bu akşam müsaitseniz gelelim dedi, ben de tamam dedim."
