İçimde bir kuyu var.. Kapkaranlık, nefes alamayacak kadar dar, sonu görünmeyen dipsiz bir kuyu.
Bu kuyudan mutsuzluk taşıyor bazen. Her yer mutsuzluk altında kalıyor.
"Seni kaybettiğim gün, o kuyuya düştüm."
🖤🌊
🌪
"Perestiş" hikayemdeki baş kahra...
Latin yazılar geçmişi, normal yazılar bugünü anlatıyor. Yazmayı bitirdiğim tarih: 15.02.2021
Bölüm 11 - kalbim komada
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Benim ciğerim yanar Ten oyalanır, can kanar İki gözüm iki çeşme haberin yok İçerime içerime akar
—
Sınavdan çıktıktan sonra caddede yürüyerek eve doğru gitmeye başladım. Gözüme takılan antikacı bir mağazaya girdim. İstediklerimi sorduğumda bana eşlik ettiler. Kızın peşinden giderken etrafıma bakınıyordum. Gösterdiği daktilo rafına bakışlarımı çevirdim. Siyah renk eski daktiloyu alıp kasaya yöneldim. Birkaç çeşit A4 kağıtlarını çalışan getirmişti zaten. Ödemeden sonra eve doğru yürümeye başladım. Kapıdan içeriye girdiğimde duyduğum seslerle kaşlarımı çattım.
Köşedeki cam olan odaya gidip ahşap masaya aldıklarımı bıraktım. Kapıyı kapatıp gramafona yerleştirdiğim plaktan sonra odayı dolduran sesle daktiloyu ayarlayıp içimi dökmeye başladım. Parmaklarım daktilonun üzerindeki harflerde gezerken anılarım da yüreğimden kalbimi bıçaklayıp kanatarak kelimelere dökülüyordu.
Her şeyin ilki her zaman zor oluyor değil mi?
"Kasvet dolu olan kalbim bahar istiyor, Çiçek, müzik, güneş, su istiyor. Kalbimin sensiz kalması hiç iyi olmadı.
Ne çok alışmışım senin gönlümde estirdiğin bahara. Yüreğime ektiğin çiçeğe, kalbime ritim olduğun müziğe.
Sensiz kalmak demek bensiz kalmak olmuş. Bir insan kendinde olmazsa nasıl yaşar? Ben bu dört duvarda yanımda kendim bile yokken nasıl devam edeceğim?"
17 yaşımdaki ben iki ay onsuz yapamazken şu an bir ömür onsuzdum. Hayatın bana attığı en büyük kazık olmalıydı.
"Bugün beş gün oldu. 120 saat 7200 dakikadır yoksun Ben de 120 saat ve an itibariyle 7201 dakikadır senin varlığını düşünüyorum. Seni gördüğüm ilk ana gidiyorum sürekli." Bunu yazarken o kalabalık koğuşta yüzüme yerleşen gülümseme yine dudaklarımda belirmişti. "Ve o zaman kadar atmayan kalbim Seni gördüğü için nasıl çiçeklendiyse, Düşündükçe de çiçekleniyor."
Biten müzik için yerimden kalktım. Aniden kalkmamın etkisiyle dönen başım ve kararan gözlerimle biraz durduktan sonra Sezen Aksu'nun plağını taktım. Daktilonun başına tekrar geçtiğimde dudaklarımı ıslattım. "Bir zamanlar kalbimi çiçeklendiren kadın Aynı kalbi komada bırakıp gitmişti." yazdığımda burnum sızladı. Gözlerime geldiğini hissettiğim yaşların akmamasını isteyerek başımı kaldırdım. Camdan dışarıya bakarken kendimi şu hayatta en çaresiz insan hissediyordum.
