İçimde bir kuyu var.. Kapkaranlık, nefes alamayacak kadar dar, sonu görünmeyen dipsiz bir kuyu.
Bu kuyudan mutsuzluk taşıyor bazen. Her yer mutsuzluk altında kalıyor.
"Seni kaybettiğim gün, o kuyuya düştüm."
🖤🌊
🌪
"Perestiş" hikayemdeki baş kahra...
Şarkıyı dediğim yerde de açarsanız daha da güzel olur. Yazmayı bitirdiğim tarih: 05.06.2022
Bölüm 36 - kuşku, nefret, intikam.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Karanlık puntolarda kendi kanlarıyla yarına kalmadan pek düşünmeden tek bir başlık attılar unutulanlar...
--
"Görüşürüz." dedikten sonra arabasına binmesini izledim. Gülümsemem donarken Kerim Amcanın arabasının içindeki beyaz çamura bakıyordum. Solan yüzümle bana korna çalarak veda eden Kerim Amcanın arabasının lastiklerinde de aynı beyaz çamurlardan vardı. Kaşlarım çatılırken yutkundum. "Bu ne lan?" derken otoparkın çıkışına giden adamın arabasındaki beyaz çamurlar geldiğim yerdeki çamurların aynısıydı. "Bu da mı tesadüf?" derken arabanın arkasından öylece bakakaldım.
Hızla babamın odasına çıktığımda bana toplantı hakkında konuşmaya başladı direkt. Babamın konuşmasına dikkatimi vermezken bu konuyu anlatıp anlatmamayı düşünüyordum.
"Egehan!" diye bağırmasıyla gözlerimi masasından çekip siyahımsı gözlerine diktim. "Ne düşünüyorsun kara kara?" dediğinde dilimi yanağımın içinde gezdirmeyi bırakıp konuyu babama açtım.
"Ben aylar önce Birce'yi takip eden bir arabaya GPS yerleştirmiştim. Arabanın beni ilk götürdüğü yere gittiğimde Kerim Amcayla karşılaştım. O zamanlar tanışmıyorduk." dediğimde kaşlarını hafifçe çattı.
"Neresi orası, Kerim'in ne işi varmış?" dedi babam. Derin bir nefes çektim içime.
"Ahıra kapattığım adamı o evde bulmuştum." dedikten sonra "Evi uzaktan izlerken Kerim Amca arabayla yanımdan geçiyordu sonra da yardıma ihtiyacım olup olmadığını sordu. Daha sonra da bulunduğumuz arsanın özel mülk olduğunu, o eve ait olduğunu söyleyip gitti. Aslında buraya kadar bir sıkıntı yok." dedim.
"Sıkıntı ne o zaman?" dediğinde masasına dirseğimi yaslayıp çenemi kaşıdım.
"Uzun zamandır hareket halinde olmayan araba nerede acaba diye bulunduğu yere gittim bugün. Yerler bembeyaz toprak, çamurdu. Araba gerçekten uzun zamandır hareket etmemiş o belliydi ama o çamurların üzerinde başka bir arabanın tekerlek izleri vardı ve yeni olduğu da kesin. Belli ki bugün birisi o arabayı ziyaret etmiş, ayak izleri de arabaya gidiyordu. Ayrıca.." dedikten sonra cebimden Gökhan Beyin kartvizitini çıkarıp masanın üzerinden babamın önüne fırlattım. "Bu kartın da daha yeni düştüğü pis arabanın içinde yepyeni durmasından belli." derken babam çatık kaşlarının altından karta bakıyordu.
"Bunun Kerim'le ne ilgisi var?" dedi babam gözlerini karttan çekip gözlerime odaklanırken.
"Aynı çamur arabasının içinde de tekerleklerinde de vardı." dedim. Masadaki koluma ağırlığımı vererek öne çıkıp babama yaklaştım. "O arabayı iki defa takip ettim baba, ikisinde de Kerim Amca karşıma çıktı." dediğimde
