İçimde bir kuyu var.. Kapkaranlık, nefes alamayacak kadar dar, sonu görünmeyen dipsiz bir kuyu.
Bu kuyudan mutsuzluk taşıyor bazen. Her yer mutsuzluk altında kalıyor.
"Seni kaybettiğim gün, o kuyuya düştüm."
🖤🌊
🌪
"Perestiş" hikayemdeki baş kahra...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
yalnız kalan bir ben yine yalnız kalan bir sen yine
--
Parkın ortasındaki siyah arabanın durup camlarında görünen adamlarla Uraz'la arabanın arkasına geçmek için koşuştuk. Kurşun yağmuruna tutulduğumuz anda kolumda hissettiğim ani bir sızıyla aynı anda Uraz'ın uzattığı o silahı aldım. Dur durak bilmeyen silah sesleriyle kafamızı çıkaramazken gözlerim Birce'yi aradı. Uraz'ın bulduğu fırsatta kullandığı silahla ben de dikkatimi adamlara verdim. Hafif doğrulup uyuşan kolumla hareket etmeye başlayan arabaya ardı ardına sıkarken birinin omzuna denk getirebildim. Ortalık toz dumana karışırken kulaklarım yeni yeni çığlıkları duyuyordu.
Derin nefeslerle ayağa kalkıp Birce'yi gördüğüm son yere adımlarken "Egehan yaralısın!" diye bağıran yanımdaki Uraz'ın sesi çok uzaktan geliyordu. Kediler için su doldurduğu kap ters dönmüştü. Gözlerim yerde adımlarımı atabildiğim kadar sağlam atarken kalbim ağzımda atıyordu. İçimdeki korku yeşilliğin üzerinde gördüğüm kanla tüm vücudumu sarıp beynimi uyuşturdu.
"Birce.." yerde kanlar içinde yatan sarman kediyle yutkundum. Ağaca yaslanmış Birce'nin omzuna dokunup yarasız vücudunu inceledikten sonra kollarımı bedenine sardım.
"N'oldu Egehan, kim yaptı bunu?" titreyen sesine yavru kedilerin miyavlaması karışırken dakikalar sonra da siren sesleri eklendi.
"Bilmiyorum... bilmiyorum." derken nefes nefeseydim. Birce'ye sarılabildiğim kadar sıkı sarılırken gözlerim de hala yaşayan anne kedideydi.
-
"Kurşunu çıkardık fakat fazla kan kaybetmiş, elimizden geleni yaptık. Biraz bekleyeceğiz, şimdilik başka bir şey söyleyemem." diyen veteriner hekimle başını olumlu anlamda salladı Birce. Biz hastaneye giderken Uraz'ın adamlarından biri de kedileri veterinere getirmişti. Kolumdaki kurşun çıkarılıp ifade verdikten sonra da veterinere geçmiştik.
"Poyraz Amcalar sizi malikaneye bekliyor." dedi Uraz.
"Kimse bir şey söylemesin demiştim." derken sesim boğuktu.
"Bizimkileri tembihlemiştim, belki emniyet müdürüyle konuşmuştur." dediğinde gözlerimi yere diktim.
Birce üç yavru kediyi de yanımıza aldı. Biri anneleri gibi sarı sarman, diğeri bembeyaz tekirdir ama öbürünün cinsini bilmiyordum sormak da aklıma gelmemişti. Vücudu kahverengi, yüzünün de yarısı siyah, annesi gibi sarı, çenesinin altı da beyazdı. Plastik kafesin içinde sürekli miyavlayan kedilerle soluk verip gözlerimi yoldan çekerek alnını ovan Birce'ye baktım. Hastaneden çıktığımızdan beri hiç konuşmamıştı. Elimi uzatıp elini tutmayı istedim ama bacağımın üzerindeki elimi sıkmaktan başka bir şey yapmadım.
