İçimde bir kuyu var.. Kapkaranlık, nefes alamayacak kadar dar, sonu görünmeyen dipsiz bir kuyu.
Bu kuyudan mutsuzluk taşıyor bazen. Her yer mutsuzluk altında kalıyor.
"Seni kaybettiğim gün, o kuyuya düştüm."
🖤🌊
🌪
"Perestiş" hikayemdeki baş kahra...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
duramazsan anlarım ben gencim ama ihtiyarım sende bu öyküyü noktalarım
--
"Mehir!" adımı duyduğum ses Cem'e ait değildi. Cem başını soluna çevirdiğinde ben de sağa çevirdim. Uraz'ın mavileri Cem'deyken, yumuşak baktığı söylenemezdi. Cem'le benim aramdaki boşluğa denk geldiğinde iyice sertleşti. Çene kasının gerildiğini, burun deliklerinin büyüdüğünü görünce ben de o boşluğa, Cem'in tuttuğu elime baktım. Uraz'ın bakışlarını üstümde hissederken soluklarım hızlandı. Gözlerimin dolduğunu hissederken Cem'in elini bıraktım.
Kalbimi de elinde bırakmıştım.
"N'oluyor?" diyen Uraz'a Cem cevap verdi. Gözlerim etrafta gezinirken derin bir nefes alıp verdim. Cem'in
"Konuşuyorduk," dedikten sonra devam eden sözlerini kesip Uraz'ın yüzüne bakarak
"Gelmeyeceğim demiştin telefonda." dedim ama sesim oldukça boğuktu. Çatık olan kumral kaşlarını daha çok çattı.
"Eve girmeyeceğim zaten. Birkaç saat sonra yarış var. Gitmek istersin diye düşündüm." derken sesi sertti. Başımı olumlu anlamda salladıktan sonra Cem'e
"Görüşürüz." dedim ama yüzüne kaçamak bir bakış atabildim. Uraz'la beraber arabaya bindiğimizde sıkıntıyla bir soluk verip camdan dışarıyı izledim.
Uraz sessizce sürdüğü arabada gerim gerim geriliyordu, nefes sesinden dahi belliydi. Acaba Sima'yı duydu mu? Gözlerimi yumarken "İyi misin?" dediğini duydum. Başımı olumlu anlamda salladıktan sonra gözlerimi arabayı kullanan ve oldukça gergin duran Uraz'a çevirdim. Cem dışındaki her şeye kafamı vermek istiyorum.
"Günün nasıl geçti?" derken sesim pek de bana ait gibi gelmedi kulağıma. Halsiz, çocuksu ve meraklı... Uraz da benimle aynı fikirde olacak ki kaşlarını çatıp gülümsedi.
"Ne dedin?" karanlık araba kırmızıya boyanırken durdu. Gözlerini bana çevirip aynı yüz ifadesiyle "niye sordun? Meraktan mı, sıkıntıdan mı?" dediğinde gözlerimi durduğumuz yola çevirip kırmızı yanan trafik ışığına diktikten sonra omuz silkip
"Hem meraktan hem sıkıntıdan." dedikten sonra tekrar Uraz'a baktım. Gülümsemesi geçti.
"Evdeydim bütün gün. Akşamki yarış için çıktım."
"Sen hiç ev kuşuna benzemiyorsun, ama hep evdesin."
"Yani... gecelerimi evde tek başıma geçirmezdim, doğru."
"Ne değişti?" mavi gözleri gözlerimde oyalanırken korna sesleriyle arabayı hareket ettirdi. Sorum sessizlik içinde kaybolurken
"Bir şeyler yedin mi?" diye sordu. Canım hiçbir şey istemiyordu ve Uraz'a hayır dersem yemek yiyelim der diye
