İçimde bir kuyu var.. Kapkaranlık, nefes alamayacak kadar dar, sonu görünmeyen dipsiz bir kuyu.
Bu kuyudan mutsuzluk taşıyor bazen. Her yer mutsuzluk altında kalıyor.
"Seni kaybettiğim gün, o kuyuya düştüm."
🖤🌊
🌪
"Perestiş" hikayemdeki baş kahra...
Yazmayı bitirdiğim tarih: 11.04.2021 Bölüm 17 - oyuna oyun
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Cesaretim yok artık anla üzülmeye yok cesaretim avunuyorken aynı yalanla koşulsuz esaretim
--
Kalbim sıkkınken sabaha kadar kamera kayıtlarını izledim. Birce ile bir haftadır konuşmuyorduk ve ona ne kadar ulaşmak istesem de izin vermiyordu. Tabii ki kendince haklıydı ama ona olanları anlatırsam bu işe karışma ihtimali vardı ya da bana kızma ihtimali. Sorun sadece yalan söylemem olsaydı belki de gönlünü şimdiye kadar alırdım ama Gülru sorunu işi bozuyordu.
Derin bir nefes verip telefonuma oradan da bilgisayarıma bağladığım -Bircelerin evinin kameralarını bağlamıştım- kayıtlardan sıkılıp arabaların hiç hareket etmediğini fark edip kapattım. Yerimden kalkıp tutulan vücudumu gerdim ve okul formamı giyip pazartesi sendromunun açılışını yaparak uyku dolu gözlerimle aşağıya indim. Ailecek yaptığımız kahvaltıdan sonra okula geçtik.
-
Bir haftadır o ormanlık alana gidecek vakti bulamıyordum. Gerçekten bulamıyordum. İkinci yazılı haftası, ödevler ve Birce üst üste gelince dağılmıştım. Bugün gitmem gereken yeri düşünürken işlediğimiz matematik dersinden sıkıldım. Hoca proje ödevini sayıdan dolayı ikişerli gruplar halinde vereceğini söyledi. İsimleri sayarken ki ben matematikten almamıştım, Güneş ve Yalçın isimlerini duyunca başımı orta sırada önde oturan Güneş'e çevirdim. Kaşlarını çatmış hocaya bakarken benimle aynı hizada ilk sıranın en arkasında oturan Yalçın'a baktığımda onun da yüzünde aynı ifade vardı. Hatta buna ilk itiraz eden o olmuştu.
"Hocam biz anlaşamıyoruz. Birlikte herhangi bir şey yapamayız." dediğinde tekrar Güneş'e baktım. Gözlerini sabitlediği sırasından çekip hocaya baktı.
"Doğru söylüyor hocam. Diğer arkadaşlardan biriyle yer değiştirsek olur mu?" dediğinde Filiz Hoca başını olumlu anlamda salladı.
"O zaman kendi eşleşmelerinizi kendiniz yapın. Zamanında ödevlerinizi teslim ediyorsunuz." vs. vs. konuşurken zil çaldı. Yerimden kalkıp Güneş'in boşalan yanına oturdum. Bana baktığında gülümsemeye çalıştı.
"Keşke ben de matematik seçseydim. Birlikte yapardık." dediğimde yüzünü sağ eline yaslayıp omuz silkti. Arkamdan bir ses
"Güneş istersen birlikte yapabiliriz?" dediğinde başımı çevirip Fuat'a baktım. Tekrar Güneş'e döndüğümde
"Olur." demesinin üzerine yerimden kalkıp
"Ben aşağıdayım." dedim ve sınıftan çıktım.
🦋
Güneş'in anlatımından
Fuat yanıma oturduğunda içlerinden birini seçeceğimiz konulara baktık.
