RODEO UNO: MARCOS SIMON EVANGELISTA (The Enigmatic Professor) - On Going

Capítulo Veinticuatro

MARAHANG itinutulak ni Tasha ang wheelchair sakay si Marcos. Mabigat ang binata pero kaya naman niya. Nakasunod naman sa likod nila si Jake at ang kakikilala niya pa lang kanina na si Vincent Iker Salvatorre. Nakita naman niya ito sa kasal ni Rigo at Sam pero masyado kasi itong tahimik kaya 'di niya gaanong napansin. Itong dalawa lang kasi ang available na maghatid sa kanila.

Papasok sila ng kuwarto ni Marcos nng magsalita si Jake. "Geez! Talaga namang naglumunoy sa kalungkutan ang ungas na 'to!" kantyaw ni Jake.

Paanong nga namang hindi, magmula sa sala hanggang sa kuwarto nito ay makalat. May mga bote at lata ng alak, mga papel na pinanggigilan yatang pinunit, mga damit at kung anu-ano pa.

"Paanong namang hindi magkalat, e laging tigang. Iinit talaga ulo n'yan!" Vincent smirked playfully. "Problema talaga basta active ang libido." he added.

"Bakit mo naman kasi di-niet 'to, Tash? Masama kaming dina-diet, 'lam mo ba 'yun?" baling sa kanya ni Jake.

Napayuko na lang si Natasha, nag-iinit ang pisngi.

"Fucktards." a savage curse escape from Marco's lips. "You two, get the hell out of here!"

Kahit papaano ay nasasanay na rin naman si Natasha sa mga ito. Pero hindi niya pa rin maiwasang mapangiwi minsan.

"Wow! Bukal sa loob ka naming hinatid dito tapos ito lang ang igaganti mo sa'min?" pabiro pang tuya ni Jake.

"Know what, Natividad? Kung kaya ko lang suntukin 'yang pagmumukha mo ngayon, I will make sure ikaw naman ang nakaratay sa ospital ngayon." Marcos said, gritting his teeth.

"Gawin mo." hamon pa ng huli.

Nagsukatan pa ng tingin ang dalawa. Heto na naman po sila.

"Okay! That's enough! Wala si Rome dito para umawat sa inyo, mga gunggong."

"Putangina kasi ang pikon pa rin nitong gagong 'to, e! Pa—"

"That's enough, Jake." Vincent said, emotionless.

"Okay-okay... 'di kita pipikunin ngayon. Kahit ang sarap mo sanang bigwasan ng halik at tadyakan ng yakap, brod."

"DAMN." mahinang usal nito. Nililinis niya kasi ang sugat nito sa hita.

"Masakit ba?" tingala niya sa binata. Naka-upo na ito sa kama at siya naman ay nakaupo sa may bandang gilid nito.

Suminghap muna ito bago tumango-tango na sumagot. "A little."

"Saglit na lang 'to." she said without looking at him, nag-focus siya sa pagtanggal nang  tuyong dugo sa sugat nito. "This will leave a scar for sure."

He stay silent. "Medyo malalim ang sugat. Ano bang nangyari dito?" tanong niya habang patuloy pa rin sa paglilinis.

"Natusok ng nabasag na salamin."
Napangiwi siya sa sinagot nito.

"Ang sakit nu'n."

"Mas masakit pa rin 'yung mga pag-iwas mo sa'kin." he butt in, made her stop and look at him.

She glared.

"What?" he innocently ask.

"Ewan ko sa'yo." aniya, ibinalik ang atensiyon sa paglilinis ng sugat nito, malapit na siyang matapos.

"Totoo naman. No wounds can describe how much it hurts to be ignored and avoid by someone who means so much to you."

Tasha keep silent, reminiscing how she successfully avoided Marcos for the passed weeks.

Ang mga pag-iwas niya rito kahit halos magmakaawa na ito na kausapin niya. Mga phone calls and texts na in-ignora niya. Halos makalimutan na nga nito ang pangako nila mag-iingat silang pareho. Mabuti na lang magaling kumambyo si Khai. Kung hindi baka kalat na sa buong university ang relasyong mayroon sila ni Marcos.