Rüya Askeri 2 [Final]

19

Emily'nin daha fazla oyalanmaya devam etmesi gerçeğini hiçbir şey bilmeme olasılığına ne yapması ve ne düşünmesi gerektiğini ona açıklayarak sanki yemek tarifi verirmiş gibi enerjimi nasıl özümseceğini ona açıkladıktan sonra tedirgince ne yaptığını bilmemesine rağmen dediklerimi uygulamaya çalışan ifadesine umursamazca bakmış ve onun rol yapma olasılığını elemeden onu yönlendirmeye devam etmiştim. O sırada omzuma yaklaşarak ağzını açmasıyla birlikte ağzından refleks olarak fırlayarak omzuma saplanan dört dikenli uzuvla birlikte çığlık atarak geri çekilmek üzereyken onu kollarından tutarak omzuma saplanan uzuvların geri çıkmasını bu şekilde engellemiştim. Bu enerji özümseme olayı gerçekleşmediği sürece bu odadan ayrılamayacağımın farkındaydım ve bu aptal kız yüzünden daha fazla vakit kaybederek Zerter'den istediğim flashın içeriğine bakmayı daha fazla ertelemek istemiyordum.. Birkaç ay önce yapılan sahte cenazeme ait görüntülerle babamı ve arkadaşlarımı görebileceğim bulunmaz bir fırsat olan bu flash bellek, onların iyi olup olmadıklarını tasdiklemem için yerince tatmin edici bir etkenden başka bir şey değildi. Ayrıca onları çok özlemiştim, ve bir sene içerisinde yüzlerinin nasıl değiştiğini deli gibi merak ediyordum.

Yavaşça hissizleşen bedenimle birlikte  başım, önümde duran Emily'nin omzuna düşerken  Emily'nin irkilerek geri çekilmeye çalıştığını fark etsem de buna izin vermeyerek kollarını elimden geldiğince daha sıkı tutmaya çalışmıştım. O ise korkudan titreyen bedeni ve ağzından çıkan uzuvlar nedeniyle konuşmaya çalışırken anlamsız sesler çıkarmaktan başka bir işe yaramayan ağzıyla birlikte önümde dizlerinin üzerine çökmüş bir şekilde ağlamaktan başka bir şey yapamıyordu.

"Hareket etmeyi kes." diye bitkin bir sesle konuşurken Emily'nin  beni dikkatle dinlediğinden emindim. "Yeterince enerji çektiğinde bu şeyler kendi kendine omzumdan çıkacak zaten. Zorlaman canımı daha çok yakmaktan başka bir işe yaramaz. Sadece hareketsizce bitmesini bekle." diye mırıltıyla konuşurken Emily'nin de sözlerimi anında uygulamaya koyarak birden heykel gibi taş kesmiş ve neredeyse nefes bile almadan bunun bitmesini beklemeye başlamıştı. O sırada bedenimin tamamen uyuştuğunu ve görüşümün yavaş yavaş yükselmeye başladığını fark etmiştim.

Bu, birkaç ay önce olmaya başlayan ve benim içimdeki enerjiden kaynaklandığını düşündüğüm bir olaydı. Bilincim bir tür enerji kütlesi gibi bedenimden ayrılıyor ve bir hayaletmiş gibi etrafta dolaşmama olanak sağlıyordu. Sadece ensemdeki bir noktadan bu enerji formuma bağlanan ince bir ip, benim bedenimden uzaklaşmamı engelleyen yegane etkendi ve bunun kopması demek, ölmem anlamına geliyordu. Bunu yapmanın oldukça tehlikeli olduğunu biliyordum ancak içgüdülerimle konuşacak olursam, bunu yaparak enerji çeşitliliğimi koruyor ve ölümümü engelliyordum. Enerji çeşitliliğim benimle birlikte bedenimden ayrılırken, bedenimde de sadece normal enerji kalıyordu. Örnek verecek olursam, ben arabanın motorlarını korumaya odaklanırken, Emily'nin tek yapabildiği arabanın yakıtını çalmaktı ve bunu yeniden doldurmak sadece zamana bağlıydı. Aksi halde, motoru da çaldırma riskim de oldukça yüksekti.

Gözlerim bedenimden çıkan birkaç düzine ince ipliğe takılırken sıkıntıyla düşünmeye başlamıştım. Boynumdan, sırtımdan, başımdan, göğsümden ve çeşitli yerlerden çıkan ince enerji iplikleri farklı yönlere uzanırken bu ipliklerin her birinin deneklerden birine bağlandığını tahmin ediyordum. Martin'in gözlerinden gördüğüm gün de bedenimi terk etmiştim, ancak o zamanlar şu andaki gibi bu yeteneğin üzerinde belli bir kontrol sağlayamıyordum ve bu yüzden de bana bağlı olan bir bedeni yeni bir form bellemiştim. Bunu tekrar yapıp yapamayacağımdan emin değildim, çünkü bedenimden uzaklaşırsam öleceğimi hissediyordum. Ayrıca diğerleri de bana yeterince yakın olmadıkları için bunu tekrar yapmamın iyi olmayacağının farkındaydım. Bu forma geçerek enerji çeşitliliğimi korumamın en büyük sebebi bu ince bağlardı ve bu bağların kökeni olan imperlerden bir tanesini bile Emily özümseyerek yok ederse, o impere bağlı olan denekten tamamen kopardım. Bu bağlara hayati bir içgüdü yüklediğim için de, istemsizce bunlara zarar gelirse birilerinin öleceği konusunda tedirgindim. Her zaman hisleri doğrultusunda hareket eden biri olmasam da, bunu körü körüne takip etme isteğini üzerimden atamıyordum.