Rüya Askeri 2 [Final]

25

"Rüya! Yaptım mı? Oldu mu? Ellerim neden yanıyor?!" diye hafif telaşla karışık bir heyecanla bana bakarak ellerinden çıkan mor dumanları dağıtmak için deli gibi ellerini sallayan Melany'e bakmış ve karnımı tutarak gülmeye başlamıştım. Neredeyse bir haftadır onların bağlarını kullanarak onlara içlerindeki gücün nasıl bir şey olduğunu öğretiyor ve bir yandan da nasıl kullanacaklarını göstermeye çalışıyordum ve bu konuda belli bir ilerleme bile göstermeye başlamıştık, ancak onların iç8ndeki heyecana ortak olmaktan kaçınmam mümkün değil gibiydi. Aras'ın gücünün bir çeşit telekinezi olduğunu düşünüyorduk, ancak metal olmayan şeyleri hareket ettirmekte çok zorlanıyordu. Rachael'ın gücünün hava olaylarıyla bir ilgisi kesinlikle vardı. Ciddi bir odaklanmayla yağmur bulutlarını üzerimize toplayabiliyordu ancak bunu başarması birkaç saati bulabiliyordu. Melany ise ellerinden tuhaf mor bir sis bulutu çıkarabiliyordu ancak asıl kabiliyetini henüz görememiştik.

Martin de...

Ah evet... O depresyondaydı.

Çünkü henüz gücünü keşfedememişti.

Biz ise şu anda yemyeşil ağaçlarla çevrili, şehre çok da uzak olmayan boş bir piknik alanındaydık. Şehirdeki insanların büyük bir kısmı yarın düzenlenecek olan festivalle meşgulken bu alanın çalışmak için oldukça uygun olduğunu düşünmüşlerdi. Rachael yeşil sahanın ortasında bağdaş kurarak oturmuş ve ellerini dizlerine koyarak tam bir meditasyon pozisyonu almıştı. Arasla birlikte ben de bir ağaç kenarında, yere serdiğimiz ince bir örtünün üzerinde oturmuş diğerlerini gülerek izliyorduk.

Melany ise ellerinden çıkan mor sis bulutuyla birlikte etrafta deli gibi koşarak ellerini kanat çırpar gibi delice sallamaya devam ediyordu.

"Ellerini biraz daha o şekilde sallamaya devam ederse, bugün gerçekten uçmayı başaracak." diye homurdanarak yanıma gelip oturan Martin, diğer yanımda oturan ve elindeki metal bozuk parayı oldukça hızlı bir şekilde döndüren Aras'a somurtarak baktıktan sonra önüne dönerek etrafta at gibi koşturmaya devam eden Melany'e dikmişti gözlerini. "Melany'nin bile mor sis bulutu var. Sadece benim mi gücüm patates çıktı?.."

Onun homurdanmasına istemsizce gülmem, Martin'in yüzünün daha da fazla asılmasına neden olmuştu. Bu yüzden hızlıca kendimi toparlayarak başımı ona çevirmiş ve somurtkan yüzüne bakarak ağırca konuşmaya başlamıştım.

"Gücünü henüz ortaya çıkaramamanın sebebi, gücüne olduğundan daha farklı bir anlam yüklediğin için olabilir. Öyle çok havalı süper güçleri hayal etmektense, sadece içindeki enerjiye odaklanırsan gücünün ne olduğunu öğrenebilirsin."

"Vücudumdaki o enerjinin nasıl bir şey olduğunu veya onu nasıl harekete geçireceğimi hala bilmiyorum. Bu, görmediğin bir şeyin rengini bilmeye çalışmak gibi.." diyen Martin, gözlerini mor dumanlara gömülmüş bir şekilde yerde uzanan ve koşmaktan nefes nefese kalan Melany'den gözlerini çekerek bana çevirmişti.

"İmperleriniz benim vücudumda, bu yüzden onu kullanmaya çalışma. Sadece vücudundaki enerjiyi hisset, imperler kendi kendine aktifleşip gücünü ortaya çıkaracak. Tüm bu süreç, sadece bunun içindi." dedikten sonra dikkatlice beni dinleyen Martin'e gülümsemiş ve "Biraz daha çabalarsan, eminim sen de gücünü keşfedebilirsin." diye eklemiştim. Söylediklerim onu biraz cesaretlendirmiş olmalı ki, biraz tereddütlü olsa da umutlu bir ifadeyle ayağa kalkarak Rachael'ın yanına gitmiş ve onun gibi yere oturarak meditasyon yapmaya başlamıştı.

"Geçen gün onu bahçede gördüm. Sanırım taburenin üzerine yerleştirdiği cam şişeyi uzaktan gücüyle devirmeye çalışıyordu, ama bana soracak olursan onun yaptığı hareketler kesinlikle sandalyenin etrafında dönerek kabile dansı yapan bir kızıl deriliye benziyordu.." diye gülerek konuşmaya başlayan Aras, bakışlarını bana çevirmiş ve sinsice gülümseyerek "Tabiki bunu video kaydına aldım ve kesinlikle bunu ona gösterip karşımda utanç içinde kıvranmasını izleyeceğim. Sadece doğru zamanı bekliyorum." diye keyifle konuştuğunda, onun bu enerjik tavrına istemsizce gülmüştüm. Aralarındaki bağın ne denli kuvvetli olduğunu bilmekten ziyade, görmek bile benim için pahabiçilemezdi.