VAROLUŞ TAMAMLANDI

1. Bölüm

Merhaba keyifli okumalar diliyorum. Lütfen oy ve yorumlarınızı ihmal etmeyin. Teşekkür ediyorum. 😘🥰😘🥰😘🥰

Karnımda can bulmaya yeni başlamış bebeğimin geleceği için önemli karar vermek üzereydim. Klinik binasına yaklaştığımda ayaklarım geri geri gidiyordu.

Aklımda sürekli Ada’nın sözlerini dinleseydim diye geçiriyordum. Gözlerimden akan yaşlar ise görüş açımı engelliyordu. Klinik binasına geldiğimde her basamakta kalbim biraz daha acıyordu. Yapmaya kalkıştığım bu şey geleceğimizi nasıl etkileyecekti. Eski ben olabilecek miydim? Bunu yapmazsam sevdiğim adamın yüzüne hamile olduğumu öğrendiğinde nasıl bakacaktım. Beni artık sevecek miydi? Yada ben onu sevebilecek miydim? Karnımdaki çocuğun ne günahı vardı? O istermiydi istenmeyen çocuk olmayı.

Merdivenleri tırmanmış klinik kapısına gelmiştim. Kapıyı açmak üzereyken aniden bir karara vardım. Kendime ve bebeğime bir gün daha birlikte zaman geçirmek için şans verecektim. Klinik merdivenlerinden geldiğimin tersine hızlı adımlarla indim. Kapıdan çıktığımda gözlerimi kapatıp derin bir nefes çektim içime. Bilemezdim ki bu son derin ve mutlu çektiğim nefes olacağını.

Gözlerimi açtığımda ağzıma kapanan bez ile bilincimi kaybettim.

Günümüz

Şu anda okulun bahçesinde oturmuş, okuluma göz gezdiriyordum. Okul bittikten sonra hayatımla ilgili nasıl bir yol çizmem gerektiğini düşünüyordum.

Önümde iki seçeneğim vardı. Ya iş bulup burada kalacak yada ailemin yaşadığı yere Ankara'ya dönecektim. Son zamanlarda, bunu çok fazla düşünür olmuştum.

Ankara memur şehri olduğundan dolayı iş olanağım daha kısıtlı olacağı için biraz endişeliydim. Belki de okuduğum alan ile alakalı iş bile bulamayacaktım. İş konusu hariçinde hem buraya hem de arkadaşlarıma çok fazla alışmıştım. Özellikle de ev arkadaşlarımdan ayrı kalacağımı düşünmek beni çok üzüyordu.

Aynı evde yaşadığım arkadaşlarım Ada ve Kader benim için hayatım boyunca değer verdiğim nadir insanlardan birileriydi. Dört sene boyunca her anımda yanımda olan bu arkadaşlarımla birbirimize çok fazla bağlanmıştık.

Ada okul bittikten sonra İstanbul'da kalmaya karar verdiği için memleketi olan Adana'ya gitmeyecekti. Benim de kalmamı çok istiyor bunu sık sık belirtiyordu. Aslında onunla aynı düşüncedeydim. Ancak bu kararı vermeden önce biraz daha zaman tanımıştım kendime.

Ada ile okul kaydımızı yaparken tanıştık. Okulda öğrenci işlerinde kayıt için babam ile birlikte beklerken ön sıramda, sürekli evraklarını karıştırıp, kendi kendine söylenerek eksik bir şey var mı diye kontrol ediyordu.

Bir süre sonra bu duruma dayanamayarak Ada'nın omzuna dokunmuştum. Omuzuna dokunmuş olmam ile Ada dönerek ne var der gibi bakmıştı. Onun bu hareketine karşılık gülümseyerek " bence evraklarında eksik bir şey yok. Biraz sakin ol." Demiştim. Bu sözlerimin üzerine sert yüz ifadesinden sıyrılıp gülümseyerek "haklısın" demişti

Ada'yı ilk bu şekilde görmüştüm. Ada iç güzelliği gibi dış görünüşü olarak da oldukça güzel bir kızdır. 1. 70 boylarında yani benim boyumda bana göre biraz balık etli koyu kumral saçları olan, süt beyazı tenime göre koyu tene sahip yuvarlak yüzlü çok sempatik kızdır. Onunla sıramız gelene kadar sohbet etmiş ve ayrılırken birbirimize telefon numaralarımızı verip vedalaşmıştık.

Ankara'ya döndükten üç gün sonra Ada arayıp ev bulduğunu ve birlikte tutmayı teklif etmişti.

Teklife çok sevinmiş ve ailemi ikna ettikten sonra babamla birlikte İstanbul'a gelmiştik. Gelir gelmez Ada'yı da alıp eve bakmaya gitmiştik.