VAROLUŞ TAMAMLANDI

35. Bölüm

Merhaba, 35.bölüm ile yine beraberiz. Çok güzel bir bölüm geldi. Beğeneceğinize eminim. Sizi seviyorum oy vermeyi unutmayın lütfen🥰😘🥰😘🥰😘🥰😘

Ateşi seviyordum, sevmekten daha da öte bir duyguydu bu hissettiklerim. Ona aşıktım. Ve onsuz yaşamak zorunda kalmak gibi düşünceler bile kalbimi sıkıştırıyordu. Bunları hissederken ondan nasıl ayrı kalabilirdim. Belki bu hissettiklerim yüzünden kendimden çok fazla taviz veriyordum. Taviz veriyor oluşumdan dolayı başkalarının gözünde aciz ve güçsüz görünüyor olduğumu ve olacağımı da biliyordum. Ancak ilk defa aşık oluyordum ve bu duygunun bana yaşattıkları ve yaşatacaklarına çok acemiydim. Ve tek inandığım şey bu aşkı doya doya yaşamaktı. Yaşamama engel olacak hiç bir pürüz bırakmak istemiyordum.

Ateşe gelirsek. Çocuk istememesinin elbette bir nedeni vardı. Tabii bunu da eninde sonunda öğreneceğimi biliyordum ve bu konuda ısrarcı olmamakla birlikte anlayışlı davranarak onun yanında olacaktım. Yanında olduğum sürece de öğrenmek en doğal hakkım haline geldiği için anlatacaktı. Anlatması da gerekiyordu. Çünkü sadece onun değil benim de sorunumdu. Her ikimizin de bu sebepten dolayı çocuğumuz olmayacaktı.

Tüm bu düşüncelerimden dolayı  parmaklarımın üzerine yükselerek gözlerimi gözlerine dudaklarımı dudakları ile birleştirdim.

Ateş ise bu hareketime tereddüt etmeden karşılık verdi. Kısa süreli öpüşmenin ardından dudaklarımızı birbirinden ayıran ilk ben oldum. Gözlerine aşk ile bakarak, kararımı açıklamak için sözlerime başladım. “sana aşık oldum Ateş. Sen bana aşık değilsin biliyorum. Senin yaşadıkların ve yaşamak zorunda bırakıldıkların yüzünden bu duyguyu aklından ve kalbinden çıkarmışsın. Ancak inanıyorum ki sen de bana aşık olacaksın. Bu aşkın varoluşunu ve çoğalışını birlikte yaşayacağız. Bu yüzden de senin isteklerine saygı duyuyorum. Ve yanında kalmak istiyorum.” Dedim yumuşak ve anlayışlı bir ses tonu ile,

Ateş, “ Anne olmaktan vaz mı geçiyorsun? Anne olmayı istemiyor musun?” Diye sordu. Biraz burk çıkmıştı sesi. Anladığım kadarıyla yaptığımın fedakarlık olduğunu düşünüyordu. Aslında hiç de öyle değildi. Bu bir fedakarlık değildi sadece tercihti. Ben Ateşi tercih etmiştim.

“Tabii ki de anne olmak isterim. Ancak çocuğumun sevdiğim adamdan olmasını isterim. Ayrıca onunda içten istemesi koşuluyla. Tek başına anne olamayacağıma göre” dedim imayla.

 “Buna mecbur değilsin biliyorsun. ” Dedi. Kararımı değiştirmem için

Mecburdum, Ateş’ten başka kimseyi yanımda ve hayatımda istemediğim için Ateş olmazsa zaten başkasıyla da çocuğum olmayacaktı, ve olamayacaktı. Çünkü Ateş’ten başkasını hayatıma sokmayacaktım. Zaten sokamazdım da.

“Evet mecbur değilim ancak çocuk için sevmediğim birini hayatıma sokamam. Bir başkasını hayatıma sokmayacağıma göre de her türlü çocuğum olmayacak, seninle de sensiz de” dedim. Ve oldukça nettim.

Ateş verdiğim cevap karşısında düşünceliydi. Kararlı olduğumu vurgulayan sözlerim ve duruşum onu etkilemişti. Bunu gözlerinden anlayabiliyordum. bir süre sonra kafasını tamam der gibi salladı.

Ateş’in bu hareketi ile, “Ancak benimde senden isteklerim olacak.” Dedim ve bir kaç saniye gözlerim onun gözlerinde bekledim. Tepkisini ölçmek istiyordum. Ateş bekliyorum der gibi kafasını salladı. Bu hareketimi bekliyormuş gibiydi ve hiç şaşırmadı.

Derince nefesten sonra, “sen de benim seni sevdiğim ve aşık olduğum gibi aşık olmak için elinden geleni yapacaksın. Ve benden başka kimseye aşık olmayacaksın. Benden ömrünün sonuna kadar her ne yaşarsak yaşayalım vazgeçmeyeceksin. Hayatına benden başka hiç bir kadını sokmayacaksın. Benden ayrı kalsan da hayatına bir kadın girmeyecek” dedim. O  da onunla olursam anne olamayacağımı söylemişti. Ben de ona benden başka kadının olamayacağını söylüyordum. Adaletli bir anlaşma oluyordu. İkimiz de aslında bencilce davranıyorduk. Bu bencilliğimiz önceliklerimizi belirliyordu.