VAROLUŞ TAMAMLANDI

8.bölüm

Merhaba canım okuyucularım. Güzel bir bölüm var yine. Sizden ricam lütfen az da olsa satır aralarına yorum yapmanız. Birlikre ilerleyelim. Oylayarak ve yorum yaparak destek olun. SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM 🥰😘🥰😘🥰😘🥰😘🥰😘

Ateşin sözlerinden sonra, derin bir düşünceye dalmıştım. Eğer, Ateşle sevgili olur ve bu oyununu, oynarsam çok üzülecektim. Bu şekilde hem yakın, hem uzak olmak zorunda olacaktım. İlk kez tanıştığım bu duyguyla  yeterince bocalıyordum. Duygularımı, Ateşe belli etmeden, yanında nasıl zaman geçirecektim. Bunu başarabilecek miydim? Hiç bir fikrim yoktu.

Tamam, onunla sevgili olmak istiyordum. Ancak oyun olarak değil, gerçek olarak istiyordum. Bu oyunda kendimi kaybetmek ve bununla baş etmek istemiyordum.

Ateşin ne ara gelip karşıma oturduğunu fark etmemiştim bile. Dişlemiş olduğum dudaklarımı, yanağıma koyduğu eli ile baş parmağını kullanarak, dişlerimin arasından çıkarınca, fak ettim.  

Elleri hala yanaklarımda gözleri gözlerimde, yumuşak bir ses ile, “Bak Güneş, seni tedirgin eden şeyin ne olduğunu bilmiyorum. İnan bana, anlatırsan çözerim.” Dedi.

Cevabımı merakla bekliyordu. Bu sözleri o kadar içten söylüyordu ki, gerçekten söylenebilecek bir şey olsa, hemen anlatırdım.

Ama nasıl söyleyecektim ki, ”ben sana aşık oldum. O yüzden üzülmekten korkuyorum. Ayrıca duygularımı sana belli etmekten, ödüm kopuyor mu diyecektim.” Şu an, elleri yanaklarımda iken bile, kalp atışlarım şaha kalkmışken.

Ateş ellerini yanağımdan çekip gözlerini yüzümde gezdirerek konuşmaya başladı. “ yoksa, sevgilin var ve sevgilin duyup, sıkıntı çıkaracak diye mi korkuyorsun?” dedi.
Sözüne devam edecekti ki hemen araya girdim.

Elini yanağımdan çekmesiyle hissettiğim boşluğun yanı sıra, bir sevgilimin olduğunu düşünmesi, beni tedirgin etti. Bu yüzden araya girme ihtiyacı hissettim.

“Ateş bey benim sizin aksinize bir sevgilim yok” dedim içimdeki sevgili kıskançlığını, bastıramadığım için. Sanki ona hesap sormuş gibi olmuştu ama, bir kere ağzımdan çıkmıştı. Yapacak bir şey yoktu.

Ateş, biraz şaşkın ve birazda keyiflenmiş, bir yüz şekli ile cevap verdi. “ Benim, sevgilimin olduğunu nereden çıkardın ”diye sordu eğlenir bir ifadeyle.

 “Siz söylediniz biraz önce. Evinize bir tek sevgilinizin girebileceğini ” dedim. kendimden emin ve içimde yaşadığım kıskançlık ile yapıştırdım cevabı.

Ateş yüzündeki gülümsemeyi daha fazla genişletti. Keyifli bir sesle söze başladı. “ben sana sevgilim girer demedim. Sevgilimin, girebileceğini düşünüyorlar, dedim. İkisi aynı şey değil.” Dedi, beni şaşkın ve sorularımla bırakarak.

Kafamda sorular değil aslında, tek bir  soru vardı. O tek soru, sevgilisi var mıydı yok muydu.

Kahretsin! Ben çok meraklı biriydim. Bu merak ettiğim konu, ilgilendiğim kişi olunca, iki katına çıkıyordu. Ve şu anda, meraktan çatlıyordum. Nasıl öğreneceğimi bilmiyordum. Ben nasıl öğrenebilirim diye düşünürken, Ateş, hızır gibi yetişti.

Orta sehpasından kalkıp, pencerenin önünde ellerini göğsünde bağlayarak, o muhteşem kaslarını sergiledi.

“Ben hiç bir zaman, ciddi bir ilişki yaşamadım ve yaşamam. Hayatımda kimseye yer vermedim, bu zamana kadar. Tabii ailemden hariç. Bunun tek sebebi, o aşk dedikleri saçma sapan şeylere inanmadığımdan dolayı. İlişkilerimi karşılıklı yaşanan ihtiyaçlara göre yaşadım.” Dedi.