VAROLUŞ TAMAMLANDI

54. Bölüm Final

Merhaba güzel okuyucularım. Bir kitabımızım sonuna geldik hep birlikte. Kitabımı okuyup oy ve yorum yaptığınız için çok teşekkür ederim. Yeni kitabımda buluşmak üzere hoşça kalın.

🥰😘🥰😘🥰😘🥰😘🥰

Bir hafta yoğun tempoda geçmiş ve düğün günü gelip çatmıştı. Gelin odasında gelinliğimin içinde  Ateş’in gelip beni almasını bekliyordum.

Bir hafta boyunca kızlar Cemile hanım, annem, Nazlı, hatta Rüzgar ve Cihan dahi hazırlıklar için koşturmuşlar ve beni yormadan tüm organizasyonu tamamlamışlardı. Ne istediysem sağ olsunlar itirazsız yerine getirilmesi için ellerinden geleni yapmışlardı. Bir haftada dört dörtlük organizasyon hazırlığı yapılmışlardı. Sonuç olarak ise bu odada gelinliğimle hayatımın en güzel gününde heyecan içinde Ateş’i bekliyordum.

 Bu olanlara bazen inanmakta dahi zorlanıyordum. Bir yıla yakın süredir sürekli sıkıntı stres içerisinde günler geçirmiş ve zar zor atlatmıştım. Aklımın ucuna dahi getiremeyeceğim olayların içinde kendimi bulmuştum.

 Yaşadıklarımdan pişman mıydım sorusuna ise kesinlikle hayır derdim. Çünkü bu karmaşık ve tehlikeli olayların içinde aşkın en güzeline ve özeline kavuşmuştum. Ateş’e yaşadıklarım onca olaylardan dolayı kavuşmuştum. O olaylar olmasa belki de kavuşamayacaktım aşkıma.

“Güneş daldın kızım ne oldu” diye Kader seslendi dalmış dolduğum düşüncelerimin içindeyken.

Aklımdaki düşüncelerin tersi olarak, “bilmem, dalmışım” dedim geçiştirmek amacı ile.

Sonrasında yanıma gelerek , “Güneş canım arkadaşım çok güzel oldun” dedi içten ve her zamanki samimiyetiyle.

Ellerinden tutarak, “Teşekkür ederim canım arkadaşım. Sen öyle görmek istediğin için o şekilde görüyorsun. Hiç güzel değilim. Asıl duba gibiyim şu an. Halime bir baksana” Diye suratımı asarak gerçek düşüncelerimi söyledim.

Ada, makyajını tazelemeyi bırakarak telaşlı ve kızgın çıkan ses tonu ile, “Saçma sapan konuşma Güneş. Çok güzelsin ve şu suratını düzelt lütfen. Hamilelik inanılmaz yakışıyor sana. Aksine hamile kalınca daha bir güzelleştin. Değil mi Kader” diye desteklenmek için Kader’e yöneltti cümlesini.

Kader ise kaşlarını çatmış, “Ada doğru söylüyor. Çok güzel bir hamilelik geçiriyorsun. Çirkinleşmen gerekirken daha da güzelleştin. Çok şanslısın inan bana” dedi.

“Çok teşekkür ederim canım arkadaşlarım. Hep yanımda oldunuz ve destek oldunuz. Özelliklede sen Kader. Benim yüzümden Hasan hayatına girdi ve seni çok üzdü. Bu durumdan dolayı üzgünüm ve elimden bir şey gelmiyor. İmkanım olsa sen o anları yaşamaman için elimden geleni yapardım. ” dedim Orhan’dan kurtulup eve geldiğim ilk günden itibaren bu sözleri söyleyerek özür diliyordum Kader’den. Ancak yine de bu benim için yeterli olmuyor tekrar tekrara sürekli özür diliyordum.

 Kendimce ona çok büyük haksızlık yapıldığını ve duygularıyla oynandığına inanıyordum. Buna vesile olmak ise ayrıca üzüyordu. Hasan’a güvenip Kader’le aralarındaki ilişkinin başlamasına sebep olmuştum. Keşke geriye dönebilmeyi başarabilsem de onları hiç tanıştırmasaydım dediğim çok fazla anlarım olmuştu şimdiki gibi.

Sözlerimin üzerine Kader boynuma sarıldı. Yumuşacık çıkan ses tonu ile, “senin hiç bir suçun yok. Yaşamam gerekiyormuş ve yaşadım bitti gitti. Artık aklıma dahi gelmiyor. Yani hiç üzülmüyorum. Kötü bir tecrübeydi sadece. Sende üzme artık kendini lütfen” dedi sarılmaya devam ederek.