Satır aralarında yorum
yaparsanız sevinirim^^
Jimin,5 Ekim 2020.
14.34
"Y-yalvarırım y-yeter."
Zorlukla mırıldanan Jennie ile yüzümü buruşturdum. Kaç gün oldu bilmiyorum, lakin Jungkook acımasızca ona işkence çektiriyordu. Bütün vücudundan oluk oluk kanlar akmasına rağmen,Jungkook sınırları zorluyordu.
Acı çeke çeke,yavaş yavaş ölecekti Jennie. Amacı buydu.
Elleri masaya bağlıydı kelepçe ile.
Sandalyeye sabit tutulması için zincirler ile bağlamıştık. Elleri masanın üzerinde,parmaklarına batırılan zımbalar yüzünden acı çekiyordu.
Ellerini hareket ettirdikçe zımbalar daha çok batıyordu.Hareketsiz durmak için mücadele veriyordu. Berbat haldeydi. Anlından akan kan damlalari masaya çarpıyor ve ses çıkarıyordu.
Elini tuttuğu beze temizlerken,gözlerini iri iri açmış,korkunç bir eda ile konuştu.
"Yetmez. Yetmez,Jennie. Senin yaptıklarının yanında bu hiçbirşey."
İşkence çektiği günler boyunca Taehyung ve Ben,Jungkook'un yanınaydık. Bazen midemiz bulanıyordu,görüntüden dolayı.
Jennie'nin yüzüne bakınca içim kalkıyordu. Başından ve yüzünden akan kanlar,görüş alanını kısıtlıyordu.
Elleri kolları bağlı olduğu içinde,
Jungkook'a engel olamıyordu.
Yalvarıp,yakarmaktan başka çaresi yoktu. Jungkook,onu ya öldürecekti,ya öldürecekti.
Saçını çekerek,Jennie'nin yüzüne eğildi.
"Kaç gün oldu biliyor musun? Lalisa hala yüzüme bakmıyor. Bunların acısını çıkarmadan,sana rahat verir miyim ben hiç? Bende o göz var mı Jennie? Ha?"
İki gözü şişik olduğu için Jungkook'u tam göremiyordu. Ağlıyordu. Gözyaşları akan kanlarla bulaşıyor ve vücudunda yol çiziyordu. "Lütfen, beni bağışla. Yalvarırım, Jungkook. Çok pişmanım bırak beni n'olur."
Saçını bırakıp,çenesini sıkıca kavradı bu sefer. Kırmak istercesine sıktığı buradan anlaşılıyordu. Yüzüne tıslayarak konuşuyordu. Taehyung ve ben engel olmaya kalksak Jennie den önce bizi gebertirdi. Kontrolünü kaybetmişti şuan. Gözü hiçbirşeyi görmüyordu.
Fakat bir yandan ruhu da acıyordu.
Acısını Jennie'ye işkence ederek çıkarıyordu.
2 gün olması gerek,çalışma odasına gittiğimde,10 dan fazla içki şişesinin boş kutusunu görmüştüm. 4 de fazla da boş sigara kutusu.Hepsini tek gecede içmişti.
Aklı yerinde değildi. Ağlıyordu bir yandan da gülüyordu. Psikopat bir ruh hali içerisindeydi.
Tabi benim odaya girdiğimi,kapıyı sertçe kapattığım da fark etmişti.
Ben daha ne olduğunu anlamadan,
ayaklarıma kapanırken bulmuştum onu.
'Jimin,yalvarırım yardım et.
Onu kendine getiremiyorum. Ruh gibi.
Ben Lalisa'yı böyle görmeye alışık değilim.Yardım et nolur. Kalbim çok acıyor,Jimin. Nefes alamıyorum ben.'
Bu sözleri söyledikten sonra ona sarıldım. Elimden gelen birşey olsa,onun için sonuna kadar yapardım. Ama yoktu. O gece ağlaya ağlaya sızdı omzumda. Sonra ki gecelerde Lalisa'ya sarılıp,ona geri dönmesi için dualar etmekten başka hiçbirşey yapamadı.
Kendi gözlerim ile koskoca,herkesin korkutuğu bir suikastçinin, yıkılışını,
