KARIŞAN HAYATLAR

BÖLÜM 30

(Multimedya: Yalın)

ALKIM AKSOY

4 gün olmuştu bu lanet yere geleli. Artık dayanamıyordum. O adamın tacizleriyle kirlenmişti tekrardan vücudum. İğrenç elleri neredeyse vücudumun her yerine değmişti. Bedenimden, kendimden, yaşamaktan tiksiniyordum. O odaya geldiğinde çığlıklar atıyor, ağlıyordum ama kimse sesimi duymuyordu.

İğrenç hissediyordum. Artık buna bir son vermeliydim. Ailem beni bulamamıştı. Belki de hiç bulamayacaktı. Ama ben artık beni bulmalarını istemiyordum. Tek istediğim ruhumun kirli vücudumdan ayrılmasıydı. 

Odada bulduğum bir kağıt ve kalemi elime alıp yazmaya başladım.

'Ben 17 yaşında tecavüz kurbanı ve şimdi ise anneme kafayı takmış bir adamın tacizlerine maruz kalmış bir kızım. Daha çok küçükken büyütülmüş bir kızım. Kirliydim, fazlasıyla hem de.

Bu mektubu kime yazıyorum, ne için yazıyorum ben de bilmiyorum. Sadece halen yazabilecek kadar kendimde bulmuşken kendimi, son nefesimi vermeden önce içimde bir şey kalmaması adına yapıyorum sanırım. içimde bir şey kalmaması için, çünkü bana dair kalan tek şey artık içimden geçen aciz kelimelerim.

Annem, babam siz benim bu dünyada gördüğüm en iyi anne ve babasınız. Sizi çok seviyorum.

İkizim, diğer yarım, Alkın'ım sakın üzülme ben gittim diye. Affet beni yalvarırım. Yalnız bırakıyorum seni ama dayanacak gücüm kalmadı.

Abilerim hepinizi çok seviyorum ve sizi affediyorum. Sizde beni affedin. Üzgünüm daha fazla bu enkazı binaya çevirmeye çalışamam. Sakın kendinizi suçlamayın. Sizden son nefesimi verirken ki tek isteğim beni bu hale getirenlerin hakkettiğini bulmasını sağlamanız.

Savaş abi, sanırım beni en iyi anlayan sendin, sözlerin, gözlerinden beni çok kolay okuduğunu anlamıştım. Seni de çok seviyorum. Barış abi senide çok seviyorum. Ufaklık diye seslenmeni seviyorum. 

Az sonra yaşamla ölüm arasındaki yolculuğuma çıkacağım. hayata karşı o kadar zayıf ve güçsüz bırakıldım ki, son nefesimi bileğime attığım kesikle bırakacağım. Yatağından kalkıp ölümün pencerelerinden atlayanları, bir kutu hapla ölümü avuçlayanları, şakağa dayanmış ölümü tetikleyenleri, eğitim cinayetinin karnelerine kendini kurban eden liselileri, 16 yaşın izbe köşelerinde altın eroin vuruşunu yapan Melisleri, Batmanlı kadınların gözyaşlarını da kalbime bağlayıp atlayacağım. 

21 gramı eksik bedenime örtülecek gazetenin üçüncü sayfasında, hayatımın son film şeridini okuyacak olanlar şunu bilmeli ki; benim gencecik ölümümden, verilmiş sadakalı yaşamınıza şükür payı çıkarmayın. Bu insanlıktan gasp edilmeye çalışılan dünyada siz yaşamaya (eğer yaşamak denirse) devam edeceksiniz. Bilin ki yoksullaştırılanlar kadar benim gibi hali vakti görece yerinde olanlar da ölümü tercih edebiliyorlar. Allah'ın verdiği canı yine Allah alır sözüyle günahlar destanı yazanlar, dünya cehennemine ve onun gaspçı zebanilerine hâlâ kader mi diyecekler? Benim katilim, gencecik yaşta öldürülüp de gömülen milyonlarca genci öldürenlerdir.  Beni intihara sürükleyen, kısa hayatımın her anında atla atla diye zorlayan iktidarlar ve onun tüm ilişkileridir.

Ne adaletsiz bir dünya,
Kimi günahlarıyla yükselirken,
Ben iyiliklerimle batıyorum.

Bu son mektubu bitiriyorum. Yenildim.

ELVEDA SİZİ SEVEN ALKIM'

Notu yatağın üstüne bıraktım. Umarım aileme giderdi. Banyodaki bulduğum ilk yardım çantasından aldığım makası sıkıca kavradım. Bu sefer olacaktı. Bileğime yaklaştırdım. Gözlerimi kapattım ve yapmam gerekeni yaptım. Bileğimden akan kan beyaz zemini kırmızıya bularken yavaş yavaş kapandı bilincim ve son kez baktım bu lanet dünyaya...