O gün o hastanede yapılan o hata birbirinden habersiz olan o iki kızın hayatlarını birbirine karıştırmıştı.
Ve işte o gün yapılan o hata bir kızı ve bir aileyi uçurumun kıyısına getirdi.
----------------------------------------------------
Alkım hay...
Artık bir düzenimiz vardı. Yalın ve Anıl abim dışında hiçbir abimle hala konuşmuyordum. Anne ve babamı bir kez görmeye gitmek istemiştim ama şehir dışına gittiklerini öğrendim. Aradığımda ise çok fazla konuşmamıştık. Yalnızca annem biraz kafa dinlemeye ihtiyaçları olduğunu söylemişti.
Abimler buldukları her fırsatta benden özür dilemişti. Tabi ben henüz onları affettiğimi söylememiştim. Evet onları affetmiştim. Tamam belki artık eskisi kadar güvenmiyordum ama affetmiştim. Hem bugün uygulayacağımız plandan sonra onlarla konuşmamam çok saçma olurdu. Sonuçta onlara kardeşliği hatırlatırken kendimin onlarla küs olması mantıksızdı.
Onun dışında abimle olan savunma derslerimde baya ilerlemiştim. Artık bir kişinin burnunu kırabilecek kadar sert yumruk atabiliyordum. Psikolog görüşmelerim devam ediyordu. Ekin ile hemen her gün konuşuyorduk.
Benim yaptığım basın açıklaması tüm ülkede yankı bulmuştu. Pek çok şehir de eylemler düzenlenmişti. Aynı benim gibi binlerce kız telefon başına koşmuştu. Hepsine olmasa da yetişebildiğimiz kadarına abimle yardımlar da bulunmuştuk.
Alkın ile yaptığımız plan her geçen gün biraz daha meyvesini veriyordu. Onları her geçen gün onlar farkında olmadan birbirlerine yakınlaştırıyorduk. Mesela birbirlerine olan benzerliklerini ortaya çıkarıyorduk. Bunun gibi bir sürü şey yapmıştık. Bugün ise altın vuruşu yapacaktık.
Sabah abim evden çıktıktan sonra dolabımın karşısına geçip üstüme siyah bir badi, siyah bir oversize ceket, beyaz bir oversize eşofman, yeşil Nike jordanlarımı ve yeşil şapkamı taktım. Saçlarımı tarayıp, bir tane bağladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şimdi arabada hastaneye gidiyordum Alkın ile. "Bakın abime alışveriş merkezine gittiğimizi söyledik. Sakın bozmayın. Zaten birazdan öğrenecek." dedim arabanın içinde önde bulunan iki korumaya.
"Merak etmeyin Alkım hanım." dedi biri.
"Alkın ne yapacağını iyice anladın. Değil mi?" dedim.
"Evet. Merak etme. Bugün bu iş bitecek, bu soğukluk bitecek." dedi Alkın.
"Umarım." dedim.
Plan şuydu. Biz abimlere alışveriş merkezine gittiğimizi söyledik. Hastaneden onları arayacak ve ben abime Meriç abimin bizi almaya gelirken kaza geçirdiğini, Alkın ise kısa bir mesajla diğer abilerime Asrın abimin kaza geçirdiğini söyleyecekti. Alkın'ın mesaj atma sebebi ise zaman farkı yaşamamak. Eğer hepsini teker teker aramaya kalkarsa abim onlardan önce buraya varır ve hiçbir işe yaramaz.
Araba durunca Alkın ile beraber hastaneye girdik. İlk iş hastane müdürüyle konuşmalıydık. Danışmaya ilerledik.
