KARIŞAN HAYATLAR

BÖLÜM 45

(Multimedya: Yalın)

ALKIM AKSOY

Uyandığımda odamdaydım ve abim yanı başımdaydı. Anlaşılan yaşadığım onca şey sadece bir rüyaydı. Yoksa nasıl olabilirdi öyle bir şey. Abim uyandığımı görünce konuştu.

"Nasıl hissediyorsun?" diye saçma bir soru sordu. Ne alaka şimdi? Daha yeni uyandım.

"Neden ki? Hem ben en son Alkın ile uyumuştum. Buraya nasıl geldim?" dedim.

"Biriciğim sen dün değil ondan önceki gece Alkın ile uyudun. Bu gece değil. Hem bugün pazartesi." dedi abim.

"Nasıl? Ben cumartesi gecesi Alkın ile uyudum. Şimdi nasıl pazar oluyor?" dedim. O sırada kapı pervazında duran kişi dikkatimi çekti. O buradaydı. Arda yine gelmişti. Şu aralar hep geliyordu hayali.

"Abi..." dedim gözlerim dolarken. Görmek istemiyordum. Gidecekti yine.

"Sakin ol biriciğim, sakin. Yaşadıkların gerçek, o gerçek. Kabullenemiyorsun ama öyle." dedi abim.

"Hayır olamaz. O nasıl yaşar? Saçmalık! Abi kov onu. Yine gidecek biliyorum. Hem rüyamda bana saçma sapan dedesinin hikayesini anlattı. O saçmaladı. Neymiş ölmemiş, hafızasını kaybetmiş." dedim.

"Biriciğim sakin ol. " dedi abim.

"Abi ben delirdim sanırım. Olmayan şeyler duyuyorum, görüyorum." dedim.

"Sakin ol biriciğim. Geçecek hepsi merak etme. Şimdi sadece uyu. Beyninin dinlenmeye ihtiyacı var." dedi.

"Abi gerçekten delirmedim değil mi? Olmayan birini görüyorum, dokunuyorum, duyuyorum." dedi ağlamalı bir sesle. 

"Delirmiyorsun biriciğim. Uyu hadi." dedi abim.

Uyumak istiyordum. Onun gidişiyle yıkılmak istemiyordum. Dediğini yapıp gözlerimi kapattım. Biraz sonra tekrar dalmıştım uykuya.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

YAZARDAN

Alkım'ın tekrar uyuduğunu gören Asrın hızla kalkıp Arda'nın yanına gitmişti. "Sana aşağıda kalmanı söylemiştim. Zaten çok kötü görmüyor musun? Neden geliyorsun? Bak dua et arada Alkım var. Yoksa seni döve döve öldürürdüm. Kızı tek seferde ne hale getirdin bilmem farkında mısın? Kız kendini deli sanmaya başladı. Çok mu iyi oldu böyle." dedi sessiz ama sert bir tonda.

Arda'nın gözleri dolarken kafasını aşağı eğdi. Sevdiğini ne hale getirdiğinin o da farkındaydı. Bu canını çok yakıyordu ama bu kaçınılmaz bir şeydi. Elbette bu yaşanacaktı ama o da bilemezdi böyle olacağını. Yoksa bir ömür sesini etmeden köşesinden izlerdi sevdiğini. 

Uzun zaman uzaktan sevmişti zaten onu. Dokunmadan, kokusunu almadan, yüzüne dokunamadan, boynuna sarılamadan... Sadece sevmişti.

"Ben böyle olacağını bilmiyordum." dedi Arda sessizce.

"Bilmiyordun mu? Bilmemen neyi değiştirir? O ne hale geldi?" dedi Asrın sinirle.

Alkım ikinci kez bayıldıktan sonra Alkımların evine gelmişlerdi. Bu en mantıklısıydı. O orada kalırsa daha kötü olacaktı. Sonra herkese haber vermişlerdi. Arda dönecekti ama dönememişti. Alkım'ı bırakamamıştı. Meriçler eve geldiğinde ise tüm her şeyi Alkım'ın ilk bayılmasından sonra öğrenen Alkın onlara anlatmıştı. 

Hepsi şuan saf öfke doluydu Arda'ya. Onun yüzünden bu haldeydi ama Alkım için bir şey yapmıyorlardı. Hırsla aşağı indi Asrın. Arda ise sessizce odasına girdi Alkım'ın.