[ 42 ] Truth's Unfold

46 3 0
                                    

It hurts like hell. Pakiramdam ko ay isang dosesang injection na sabay-sabay itong in-inject sakin. Parang mabibiyak na ang ulo ko dahil sa malakas na pagpintig ng sintido ko.

That man, who the hell was that? Did he just call me Rose? Ako ba ang tinutukoy niya? I remember, there's only one person that used to call me that nickname- my dad.

But it's impossible, he died. After mom died 10 years ago, he suffered from depression and anxiety, it hit him hard and he died. How the hell did he know that I can see him?

At isa pa, hindi sila magkatulad ng boses. Iba ang boses ni papa sa kanya, my dad's a gentle and God-fearing man. Hindi siya gagawa na ikakasama ng picture niya saming dalawa niyang anak na babae. I know him, he would never betray us.

And the build of his body was bigger than my dad so I'm definitely sure that it wasn't him. There's no way that the dead can rise again.

Dahan-dahan huminto ang pagpintig ng sintido ko so I stopped screaming and yelling from pain. Unti-unti kong minumulat ang mga mata ko mula sa mariin na pagpikit. My eyes are blurry because of the tears that was cause by my vision.

But it's strange dahil mukhang hindi clear ang luha ko, parang itim.

I can also feel the dripping of my sweats, basang-basa ang likod ko sa hindi ko alam na dahilan.

The first thing I look from opening my eyes is the white ceiling above us as I can also see them, circling me with worried expressions locked on their faces pero hindi ko nakita ko si Tyrone. I was sitting with my head looking up while leaning on the couch.

They were saying something, shouting I think but I can't hear them. Dahan-dahan kong binangon ang aking katawan and they give me hand. Inabot sakin ni ate Shiela ang isang basong tubig at dali-dali ko itong ininom.

"Hinay-hinay lang,"

"Are you okay now?"

"T-Towel," kinuha ni gurang ang towel na nakasabit sa balikat niya sabay bigay sakin. Agad kong pinunasan ang mukha ko. Pagkatapos kong punasan ang mukha ko ay hindi ko mapigilang manginig.

B-Blood... there's blood... w-where did this come from? Is it from my eyes?

Tumingin ako sa direksyon ng lalaking nakatali sa upuan. From that second, my breathing began to get heavy.

It's him... i-it's.. really him. The man I saw from my vision. He's standing behind him.

"Rosella? Rosella," tinapik-tapik ni ate Shiela ang mukha ko kaya naman tumingin ako sa kanya. I gasped when I saw a blood sousing her face. Tumingin ako sa iba at gano'n rin sila. Hindi ko mapigilang umiling-iling.

No, this can't be. What I'm seeing, this isn't true.

Sa isang segundong pagkurap ko, bigla ko nalang nakita ang lalaking nakita ko sa vision ko na nasa likod na nila siya. Parang nagteleport siya papunta samin. And then, it's beginning to glitch again.

Kumurap ako ng isang beses at halos atakihin ako sa puso ng makitang wala ng buhay ang tatlong nasa harap ko. My whole system began to tremble in great fear.

'N-No,'

Si kuya Jerome at ate Shiela ay nakadagan ang ulo nila sa hita ko, ang naiwang dalawa naman ay nakatihayang nakahiga sa sahig. Their skin was grayish-white, almost turning into black. What happened to them? It's like someone sucked their souls out.

'Stop this,'

Purong takot ang nararamdaman ko ngayon. Parang mahihimatay ako sa pinagmamasdan ko ngayon.

"Rose," the man called me and it gave me fvcking shivers from my spine. He's voice is so deep, nakakatakot.

Hinawakan niya ako sa baba saka itiningala ang ulo ko. Hindi ko nakikita ang mukha niya because of the shadow covering his face to the level of his shoulders. Ang nakikita ko lang ay ang kahati ng katawan niya and that red necktie.

Peculiarity In Her Eyes Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon