ရွမ္းျပည္နယ္၊ပင္းတယၿမိဳ႕ရွိေရခ်မ္းစင္႐ြာေလးသည္သာယာလွၿပီးေတာင္တန္းႀကီးေတြဝန္းရံထားကာလက္ဖက္စိုက္ခင္းေတြဟာလည္းေတာင္ေလွကားထစ္ပုံစံစိုက္ပ်ိဳးထားျခင္းျဖစ္သည္။ေဆာင္းရာသီဆိုေသာေၾကာင့္ခ်မ္းေအးမႈကအသည္းခိုက္ေနေအာင္ပင္။ရန္ကုန္မွာခ်မ္းတယ္ဆိုတာကရွမ္းသူရွမ္းသားေတြအိပ္ေနသေလာက္ပဲရွိသည္။ေရေတြဟာလည္းေအးစက္ေနၿပီးေရႏြေးျဖင့္ဆက္ခ်ိဳးရသည္။
၇နာရီဝန္းက်င္အခ်ိန္ရွိၿပီျဖစ္၍။ငွက္ကေလးမ်ား၏ေတးသြားခ်ိဳသီၾကဴးေနေသာအသံကေလးမ်ားေၾကာင့္အိပ္ယာထဲကသာေဗ်ာတစ္ေယာက္နိုးလာခဲ့သည္။
အလြန္ပင္ခ်မ္းေအးေနေသာ္လည္းသာေဗ်ာကိုဖက္ထားေသာရင္ခြင္တစ္စုံေၾကာင့္ႏြေးေထြးလို႔ေန၏။
သာေဗ်ာသည္မ်က္လုံးဖြင့္ခိုက္ေတြ႕ရေသာမ်က္ႏွာေၾကာင့္ရင္ေတြခုန္ကာတခ်ိန္လုံးေငးၾကည့္ခ်င္မိသည္။မ်က္လႊာခ်ကာပိတ္ထားေသာမ်က္လုံးတစ္စုံ၊နဖူးေပၚသို႔ဝဲက်ေနေသာဆံပင္မ်ား၊စင္းေနေသာႏွာတံ၊အနည္းငယ္ဟေနေသာမထူမပါးႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံ၊
ထိုလူရဲ႕လက္သည္လည္းသာေဗ်ာခါးသို႔ဖက္ထားေသး၏။
သာေဗ်ာတစ္ေယာက္အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။ထို႔အခ်ိန္သာေဗ်ာ၏စိတ္ထဲတြင္..
*ငါနမ္းခ်င္လိုက္တာနမ္းလို႔ေရာျဖစ္ပါ့မလားနိုးသြားရင္ျဖင့္ခက္ရခ်ည္ရဲ႕ဗ်ာ...ၿပီးေတာ့တစ္ျခားသူဘက္ကခ်စ္တယ္လို႔မေျပာေသးဘူး..ဟာ...အိပ္ေနတာပဲမသိေလာက္ပါဘူး...*
သာေဗ်ာတစ္ေယာက္တံေတာင္ဆစ္ျဖင့္ကုတင္ကိုေထာက္ၿပီးေဘးေစာင္းအေနအထားႏွင့္လက္တစ္ဖက္ကျမတ္မင္းပိုင္ဆံပင္ကိုလွန္တင္ကာနဖူးသို႔အနမ္းတပြင့္ေႁခြလိုက္သည္။
*ဟာ..ငါဘာေတြလုပ္ေနမိတာလဲ*
ေခါင္းကုတ္ကာကုတင္ေပၚကဆင္းမယ္အႀကံ..
"အ့"
ျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္သာေဗ်ာလက္ကိုဖမ္းလိုက္ၿပီးကုတင္ေပၚသို႔ျပန္ဆြဲခ်သည္။
"ဒါဘာလုပ္တာလဲက်ဳပ္ကိုလႊတ္ဗ်"
"လုပ္သြားတာကငယ္ေလ....ကဲေျပာပါဦးခုနကဘာလုပ္သြားတာတုန္း"
YOU ARE READING
ခင်ဗျားကြီး...ဗျာ💕(Complete)
Romanceအချစ်ဆိုတဲ့အရာကိုမခံစားဖူးတဲ့ငါကမင်းလေးနဲ့တွေ့မှမူးယစ်ဆေးလိုစွဲလမ်းတတ်လာတယ်...
