ေဒၚသူဇာတစ္ေယာက္အသက္ရႉတာပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ရင္ဘတ္မွာလည္းေသြးေတြစီးက်လာၿပီးပါးစပ္တြင္းမွလည္းေသြးမ်ားလွ်ံၾကလာ၏။
"သား...အ့..အေမ..ဒီအေၾကာင့္...ဟ့....ေတြမသိလို႔ပါ့ကြယ္...အား"
ေဒၚသူဇာတစ္ေယာက္ေျပာလည္းေျပာေမာလည္းေမာႏွင့္မ်က္လုံးေတြတျဖည္းျဖည္းေမွးဆင္းလာ၏။
"အေမ...မအိပ္လိုက္နဲ႕ေလ...ကြၽန္ေတာ္ေဆး႐ုံေခၚသြားေပးမယ္ေနာ္.."
ထိုအခ်ိန္ေဆး႐ုံကားဟာလည္းထိုခန္္းမသို႔အလ်င္အျမန္ေရာက္ရွိလို႔လာခဲ့သည္။ထိုေဆး႐ုံကားမွလူမ်ားဟာလည္းလူနာကိုတင္ဖို႔ကုတင္တစ္ခုကိုတြန္းလာၿပီးအျမန္ေဒၚသူဇာကိုထိုေပၚသို႔တင္လိုက္သည္။ျမတ္မင္းပိုင္ကေတာ့ေဒၚသူဇာလက္ကိုကိုင္ရင္းေဘးကေနေျပးလိုက္ၿပီးဦးျမတ္မင္းလည္းထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္လာ၏။လူနာကိုေဆး႐ုံကားေပၚတင္ကာေဆး႐ုံသို႔အျမန္ေမာင္းေတာ့သည္။ေဆး႐ုံသို႔ေရာက္ေသာ္ခြဲစိတ္ခန္းထဲဝင္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ခြဲစိတ္ခန္းသို႔လူနာကိုတြန္းသြားေလေတာ့သည္။
"အေမအားတင္းထားေနာ္...အေမဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး..."
ဆိုကာျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္ေဒၚသူဇာ့လက္ကိုကိုင္ထားရင္းေျပာေနေတာ့သည္။ခြဲစိတ္ခန္းတြင္းဝင္မွာျဖစ္လို႔...
"ဒီမွာေနခဲ့ေပးပါရွင္အထဲဝင္လို႔မရပါဘူး.."
ထိုသို႔ေျပာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျမတ္မင္းပိုင္တို႔သုံးေယာက္စလုံးအခန္းအျပင္မွာေနခဲ့ရသည္။ျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္ဖင္တႂကြ"ႏွင့္ဟိုေလွ်ာက္သည္ေလွ်ာက္ေန၏။.ဦးျမတ္မင္းကလည္းရတဲ့ဘုရားစာအကုန္ဆိုေနေတာ့သည္။ခြဲစိတ္ခန္းဘက္တြင္ေတာ့ေဒၚသူဇာ့ကိုအကုန္စစ္ေဆးၾကည့္ေနသည္။ႏွလုံးႏွိုးၾကည့္ေတာ့လည္းမရေပ။
"ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္ႏွိုးၾကည့္ရေအာင္.ဒီတစ္ခါမွမရရင္ေတာ့.."
ဟုသက္ျပင္းခ်ရင္းႏွလုံးႏွိုးစက္ကိုအသင့္ျပင္လိုက္သည္။
"နည္းနည္းအေနာက္ဆုတ္မယ္..1 2 3..ဝုန္း.."
တီ......!!
စက္တြင္ေတာ့အစိမ္းေရာင္အတန္းအရွည္ႀကီးေပၚလာကာတစ္ခန္းလုံး"တီ"ဆိုေသာအသံျပည့္ႏွက္ေနေတာ့သည္။ဆရာဝန္ေတြလည္းေသဆုံးခ်ိန္သက္မွတ္ၿပီးလူနာရွင္ကိုအသိေပးဖို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ဆရာဝန္ထြက္လာတာကိုျမတ္မင္းပိုင္တို႔သတိထားမိသြားၿပီးဆရာဝန္နားခပ္ျမန္ျမန္သြားကာျမတ္မင္းပိုင္တစ္ေယာက္လွမ္းေမးလိုက္သည္။
YOU ARE READING
ခင်ဗျားကြီး...ဗျာ💕(Complete)
Romanceအချစ်ဆိုတဲ့အရာကိုမခံစားဖူးတဲ့ငါကမင်းလေးနဲ့တွေ့မှမူးယစ်ဆေးလိုစွဲလမ်းတတ်လာတယ်...
