Cemre Düştü | TAMAMLANDI

25 | #ff69b4

Merhaba! 🤎

Cemrenin sizin topraklarınıza düşmesinin üzerinden bir bahar, bir kış geçti...

Kış bitti. Cemre düştü. Bahar geldi. 🍂🍃

Bir cemre de bugün düşecek...

Birlikte geçirdiğimiz mevsimler rengarenkti, sizlerle daha da renklendi...

Renklere renk kattığınız için, binlerce teşekkürler... 🙏🏻🌸

Herkesin cemresi ama Toprak'ın baharıyla; herkesin toprağı ama Cemre'nin yanık toprağıyla kısa süreliğine vedalaşıyoruz.

Yeni bir baharda, yeni bir başlangıçta, yepyeni renklerde görüşmek üzere...

çünkü cemre düşer,

doğa uyanır,

hayat tazelenir,

yaşam yeniden başlar.

🌱

Sağlıcakla.

V.

🏜

"Bu kitap işini bir an önce halletmemiz lazım Bahar. Uzadıkça uzaması beni gerçekten çok sıkıyor artık!"

Hüma masasının başında ayakta durmuş, buz mavisi gözlerini gözlerime dikmişti. Bakışlarının keskinliğinden korkacağımı düşünüyor olmalıydı. Talihsiz düşünceleri vardı. 

"Yeni bir şey mi oldu?" diye sordum.

Hüma huzursuz adımlarla masasıyla pencerenin arasındaki yolu ileri geri arşınladı. "Saffet tepemde beni geriyor," dedi, bıkkınlıkla. "Her an şu odayı basıp 'Soner'le ne karıştırdığını biliyorum!' diyecek diye diken üstünde beklemekten çok yoruldum!"

Dudaklarımı yazık anlamına gelmesini umduğum bir biçimde kıvırdığımı görmesi için karşısına geçtim. "Yine de bence yeterince yorulmadın."

Beklediğim türden bir şaşkınlık bürüdü Hüma'nın yüzünü. "Benimle dalga geçiyorsun herhalde," dedi, tıslar gibi. "Beni arada bırakacak her türlü şeyi kafana göre yapıyorsun ve üstüne bir de bunu mu söylüyorsun?"

Söylediğim buydu ama demek istediğim başkaydı ve Hüma bunu basiretsizliğinden mi yoksa öfkesinden mi anlamıyordu, bilmiyordum.

"Yeterince yorulmadın diyorum çünkü yeterince yorulsaydın, bu sorunu kökünden çözmek için elinden geleni yapmış olurdun."

Verdiği rahatsız soluk bu kez anladığının işaretiydi, yine de anladığı şeyden memnun olduğu söylenemezdi. "Benden ne bek–"

"Senden ne beklediğimi biliyorsun Hüma. Gazeteye gelen dosya. Soner'in canını sıktığı için üstü kapatılan dosya! O dosyayı ele geçirirsek bütün bu yaşadıklarımızı boş yere yaşamamış olacağız!"

Hüma dalgın bakışlarını pencereden dışarı kaydırdı. Birbirine bastırdığı dudakları gergin bir sicim gibi incecik olmuştu. Düşünüyordu ve bu onun için bir değişiklikti; bu konuyu geçiştirmek yerine belki de ilk kez ciddi ciddi düşünüyordu.

"Saffet'in kulağına gitmeden araştırmam zor olacak," dedi sonunda, anlayış dilenir gibi.

"Zor, ama imkansız değil."

Sesimdeki yumuşak tını ona anlayıştan daha fazlasını sunduğumu gösteriyor olmalıydı, çünkü gözlerindeki sitem ve öfke dolu ifade, yerini daha dostane bir bakışa bırakmıştı.