လူတိုင်းကငါ့ကိုကြာပန်းဖြူလို့ပြောတယ် ( မရဏာလောကရဲ့ပထမအမှား )

25

''ဟင္ ဒါဘယ္ေနရာ အား.......''

က်န္းယြီေ႐ွာင္ မွာ က်ိဳးရန္႐ွင္း ရဲ႕ေအာ္သံၾကားလို႔လွည့္ၾကည့္ေနတုန္း ႐ုတ္တရက္တစ္စံုတစ္ခု ကသူ႔ကို ဆြဲယူသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။

ထိုခံစားခ်က္က သူ တာဝန္ထမ္းေဆာင္တုန္းက ကမၻာ ကူးေျပာင္း တဲ့ခံစားခ်က္ႏွင့္ဆင္တူသည္။

ထို႔ေနာက္သူ တစ္ေနရာကို ေရာက္လာပံုရသည္။ ထိုေနရာက ဂူတစ္ခုျဖစ္ပံုေပၚသည္။

သူထိုေနရာပတ္ပတ္လည္ကို ၾကည့္ေနတုန္းမွာဘဲ ႐ုတ္တရက္ သူ႔ေခါင္းက မခံမရက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္နာက်င္လာရသည္။

ထို႔နာက်င္မႈ့ကသိပ္မၾကာခင္ေလ်ာ့ပါးသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္မွ သူဂူပတ္ပတ္လည္ကို ၾကည့္မိသည္။

''ဟင္ ဘာႀကီး''

ထိုအခ်ိန္ ဂူထဲအလင္းေရာင္မ်ားျဖာက်လာသည္။ ထိုအလင္းေရာင္မ်ားက တျဖည္းျဖည္း ဂူတစ္ခုလံုးကို ပ်ံႏွံကာ သူက ေလေပၚရပ္ေနသလိုေတာင္ခံစား မိေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္ ထိုအလင္းထဲတြင္ လူပံု သ႑န္ ပံုရိပ္မ်ားကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။

'' ေကာေကာ ခဏေစာင့္ပါဦး ''
အျဖဴေရာင္ shirt လက္တိုႏွင့္ ေဘာင္းဘီတို ဝတ္ထားေသာ ေကာင္ငယ္ေလးက သူ႔အေ႐ွ႕က အနီႏွင့္ အနက္ေရာင္ ေ႐ွးေခတ္ ဝတ္ရံုထားေသာ သူကို ေနာက္ကေနေျပးလိုက္ရင္းေျပာလိုက္သည္။

သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ သူ႔အေ႐ွ႕က လူကို မွီသြားတာေၾကာင့္ ထိုလူရဲ႕ လက္ေမာင္းကို ကိုင္ကာ အေမာေျဖေနလိုက္သည္။

''ဟြန္႔ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုေတာင္ မေစာင့္ဘူး ''
ထိုလူငယ္ေလးက ကေလးဆန္စြာ ႏႈတ္ခမ္းကို ဆူကာ သူ႔ေဘးကသူကိုေျပာလိုက္သည္။

'' ဟဟ မင္းကေႏွးေနတာေလ ကိုယ္ျမန္တာမွမဟုတ္တာ''
ထိုအနီေရာင္ ေ႐ွးေခတ္ဝတ္ရံုဝတ္ထားေသာ သူက ႐ုတ္တရက္ရီလိုက္ကာ သူ႔ေဘးက ေကာင္ငယ္အေလးကိုေျပာလိုက္သည္။

ထိုအခ်ိန္ထိုလူငယ္ေလးက ေၾကာင္ တစ္ေကာင္အေမႊးဖြာကာ စူးရဲစြာၾကည့္ေနသလို ၾကည့္လာခဲ့သည္။

''ဟုတ္ပါတယ္ ကိုယ္ျမန္ျမန္ သြားတာပါ ''

''အဲ့လိုလုပ္စမ္းပါ ကြၽန္ေတာ္ အခု ေညာင္းတယ္ လမ္းမေလ်ွာက္ႏိုင္ဘူး''