အပိုင်း - ၉
#အရာရာတိုင်းအတွက်
ခြံရှေ့မှာ ဆံပင်ကုပ်ဝဲလေးနှင့် ခေါင်းပေါ်ဘီးကုပ်တပ်ထားသော သပည့်တော်လေ မိဟေမာ။
ကျောင်းဝတ်စုံအဖြူအစိမ်းနှင့် စက်ဘိးကို ကိုင်လျက် အပြုံးကလေးနှင့်စောင့်နေသည်။
မတွေ့ရတာနည်းနည်းကြားသွားတော့ သတိရ မိသလိုပဲ။
မျက်နှာက ထိပ့်ထားလောက် လှပြိး ဆွဲဆောင်မှုမရှိပေမဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှင့်သူ့အပြုံးက လူကိုအေးချမ်းစေတာအမှန်ပင်။
"ဘယ်လိုလဲ စာမေးပွဲဖြေဖို့ အဆင့်သင့်ပဲပေါ့"
"ဖြစ်ပါပြိးရှင့်"
ခေါင်းလေးကို ငုံ့ပြီးဖြေပေးနေသည်က ချစ်စရာလေး ။
ပါးကိုနာနာလေ ဆွဲလိမ်လိုက်ချင်သည်။
ဆရာဆိုသည့် ဂုဏ်ပုဒ်က သပည့်တော်ကို အဲ့လိုလုပ်ဖို့အားမပေး။
နေပုံက အသဲယားစရာပင်။
သူ့ကြောင့်တစ်ခါတစ်လေ ထိပ့်ထားကိုမေ့နေရသလိုပင်။
______________________________
"ဆရာ"
မာန်က စက်ဘိးနင်းပြီး အရှေ့ဘက်လှည့်ထားသည်။
ဟေမာမာန်နောက်ကျောကို ကြည့်ပြီး
" စာမေးပွဲဖြေပြိးရင် သမီးကိုလာကြိုပါလား"
"ဆရာက ဟိုဘက်ကျောင်းမှာ အခန်းစောင့်လေ သမီးအိမ်ပြန်ရောက်ရင်တောင် ဆရာကပြန်ရောက်လာမှာ မဟုတ်ဘူးသမိးရဲ့"
"သမီးစက်ဘီး ယူသွားလေ "
"........"
မာန်ဘာမှမပြောပဲ တစ်ခုခုကိုတွေးနေသည်။
"သမီးစောင့်နိုင်ပါတယ် ဟိုဘက်ကျောင်းလဲသိမ့်ဝေးတာမှမဟုတ်ပဲ နှစ်လမ်းကျော်လောက်ပဲကို"
"သမီးစောင့်နေရင် စာကျက်ပျက်တာပေါ့"
"တော်ပြီး မလာကြိုချင်လဲရပါတယ် သမိးကဆရာအတွက်အရေးမှမကြိးတာ"
≤တစ်ခါတစ်လေ ဟေမာ တီချယ်ကိုသိမ့်မနာလို ဖြစ်တာပဲဆရာရယ် ။
DU LIEST GERADE
အရာရာတိုင်းအတွက်
Romantikအချစ်ကြောင့် ရည်မှန်းချက်ဆိုတာ မထားပဲ ချစ်တတ်သူအနားနေနိုင်ဖို့ ကျောင်းဆရာအဖြစ် နေခဲ့သူ "မာန်မာန " ရင့်ကျက်ပြီး မိသားစုအတွက် ကြိုးစားနေထိုင်သော ကျောင်းဆရာမလေး "ထိပ်ထားစံ" သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်လိုပတ်သတ်မှုမျိုးရှိမလဲ ? သူတို့နှစ်ယောက်ကြား ရောက်ရှိလာတဲ...
