အရာရာတိုင်းအတွက်

1.1K 20 0
                                    

#အပိုင်း - ၄၇

အရာရာတိုင်းအတွက်

💬မိန်းမိန်းရော ကိုယ်ရောက်ပြီးနော်💬

ဟေမာ ဖုန်းထံ စာလေးရောက်လာသည်။

ဟေမာက အောက်ထပ်မှာ ထမင်းဆင်းစားနေသည်။

"သမီးလေး ဖြည်းဖြည်းစားပါ ဘယ်သူမှ မလုစားဘူး"

ရေကို တစ်ကြိတ်ထဲမော့ သောက်ပြီး။

"ဝပြီးဖေကြီး...."

စားပြီးတာနှင့် အပေါ်တပ်ကို တန်းပြေးသည်။

တို့သမီးလည်လေ ရောဂါတော်တော် ထူနေပြီး။

ဟိုကောင်က ဘယ်လိုနေလဲ မသိဘူး။

သမီးကတော့ ထိုင်မအားအောင်ပင်။

အချိန်တိုင်းဖုန်းပဲပြောနေတာ ဟိုကောင်အလုပ်ရော လုပ်သေးရဲ့လား။

လုပ်တာပေါ့။

ဖုန်းက ကိုယ်နဲ့မခွာ ထားပြီး အလုပ်လုပ်ရသည်။

လူကို မတွေ့ရ၍ အသံနှင့်သာ ဖြေသိမ့်ရသည်။

တစ်ရက်လောက် အသံမကြားရရင် တစ်နှစ်လို့များထင်ရလောက်အောက် ကြာမြင့်သည်။

ဟေမာတို့ ‌ခြံထောင့်မှာ ကားရပ်ပြီး ဆင်းလာသည်။

ကားခေါင်းပေါ် တတ်ထိုင်ပြီး သုံးထပ်အိမ်ကို လှမ်းကြည့်သည်။

ကိုယ့်မိန်းမိန်းက ဘာလို့ ဖုန်းမဆက်လာသေးတာလဲ။

မာန်ဘက်က ဖုန်းမဆက်ဖို့ မိန်းမိန်းက မှာထားသည်။

အသံကြားရင် ဖေကြီးသိမှာဆိုလို့တဲ့။

ခုထိ ဖုန်းမဆက်သေးဘူး စိတ်တွေလောနေပြီး။

📳နင်ခုနေရော ကောင်းရဲ့လား🎶

သတိရရင် ပြန်လာပေးပါ။ 🎵

တစ်ခါတစ်လေတော့ ငါလည် လွမ်းတယ်ဟာ။🎶 📳

"  ဟဲလို  ကျားကျား...."

"ဘာလို့ ကြာနေတာလဲ.."

"ထမင်းစားနေတာပါ"

"သြော် ဘာဟင်းချက်လဲ"

"သိဘူး အစုံပဲ"

"ဟုတ်လား..ဗိုက်ဆာလာပြီး"

အရာရာတိုင်းအတွက် Where stories live. Discover now