#အပိုင်း - ၄၄
အရာရာတိုင်းအတွက်
ဒီနေ့က ဟေမာတို့ စာမေးပွဲဖြေတာ နောက်ဆုံးနေ့ပေါ့။
ဆရာက ဟေမာကို ဂရုစိုက်ပါသည်။
တစ်ခါတစ်လေ စာပါကူကျက်ပေးသည်။
အဲ့တာကြောင့် ဆရာကို ပိုပိုချစ်လာတာပေါ။
ဆရာအိပ့်ပျော်သွားရင် ဖက်ခေါင်းအုံးကို ဖယ်ပြီး ရင်ခွင်ထဲဝင်အိမ့်တတ်သည်။
ရင်ခုန်တာထက် ပိုပျော်သည်။
ဒါပေမဲ့ ဆရာ တီချယ်နှင့် ဖုန်းခဏခဏပြောသည်။
အဲ့ချိန်ဆို နှလုံးသားက နာကျင်ဆုံးချိန်ပေါ့။
____________________________
မာန်က ထိပ့်ထာအိမ်သို့ မုန့်များဖြင့် ရောက်လာသည်။
ဒေါ်ထားထားစံက မာန်ကိုမကြည့်ဝံ့တော့ပါဘူး။
မာန်လာရင် နောက်ဖေးကို ပြေးပုန်သွားသည်။
ဒီနေ့က ပြေးမမှီပါဘူး။ စက်ချုပ်နေတုန်း အသံမကြားပဲ ဝင်လာလို့လေ။
"ဒေါ်ဒေါ် နေကောင်းလားဗျ"
"ဟမ်...အ.. အေး...ကောင်းပါတယ်"
မာန် အသံကြားလို့ နောက်ဖေးက ထိပ့်ထားပြေးထွက်လာသည်။
"အမလေး...."
ရုတ်တရက် မူး၍ လဲသွားသည်။
"သမီး.. "
"ထိပ့်ထား....ဘာဖြစ်သွားတာလဲ"
ထိပ့်ထားဆီ ပြေးသွားရင် ထူပေးသည်။
ထိပ့်ထားမေ့နေပြီး။
"ထိပ့်ထား..."
"သမီးလေး..သမီး..."
"သတိလစ်နေပြီး ထင်တယ် ဒေါ်ဒေါ်"
"ဟုတ်မယ် မကြာခဏ မူးပြီးလဲနေတာ ညဆိုလည် ညည်းနက်တဲ့အထိ စက်ချုပ်တာ"
"ဆေးရုံသွားမှ ဖြစ်မယ်"
ထိပ့်ထားကို ချီပြီး ကားမောင်းထွက်သွားသည်။
_____________________________
"ဆေးရုံအုပ် မိန်းမက အားနည်းနေတာပါ..."
"ဗျာ"
"မဗျာပါနဲ့ ...ဇနီးက ကိုယ်ဝန်နဲ့ဗျာ စိတ်ချမ်းသာအောင် ထားမှပေါ့"
YOU ARE READING
အရာရာတိုင်းအတွက်
Romanceအချစ်ကြောင့် ရည်မှန်းချက်ဆိုတာ မထားပဲ ချစ်တတ်သူအနားနေနိုင်ဖို့ ကျောင်းဆရာအဖြစ် နေခဲ့သူ "မာန်မာန " ရင့်ကျက်ပြီး မိသားစုအတွက် ကြိုးစားနေထိုင်သော ကျောင်းဆရာမလေး "ထိပ်ထားစံ" သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်လိုပတ်သတ်မှုမျိုးရှိမလဲ ? သူတို့နှစ်ယောက်ကြား ရောက်ရှိလာတဲ...
