ေန႔လည္ထမင္းစားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တြင္ရြာေက်ာင္းကေက်ာင္းဆရာေလးေအာင္စုအိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္။သူအိမ္ဝိုင္းထဲေရာက္ၿပီးဆိုင္ကယ္ရပ္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ေအာင္သီဟကအိမ္ေထာင္ဦးစီးပီသစြာအဝတ္ေတြလွမ္းေနသည္။
ေအာင္စုကဆိုင္ကယ္ေပၚကဆင္းလာၿပီးအဝတ္
တန္းေပၚကအဝတ္ေတြကိုၾကည့္သည္။ၿပီးေတာ့အလိုမက်ဟန္ႏွင့္ေအာင္သီဟဘက္လွည့္ၾကည့္သည္။
“ကၽြန္ေတာ့္အဝတ္ေတြဘယ္သူေလွ်ာ္တာလဲ"
ေအာင္သီဟကဂုဏ္ယူဝ့ံႂကြားစြာႏွင့္-
“ကိုႀကီးေလွ်ာ္တာေလ"
“ဘာလို႔ေလွ်ာ္တာလဲ။မေလွ်ာ္ပါနဲ႔ဆို"
“အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထဲထည့္ေလွ်ာ္တာပါစုေလးရဲ႕။မပင္ပန္းပါဘူး"
“အဲဒါဆိုအတြင္းခံေတြေရာအဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထဲထည့္ေလွ်ာ္လိုက္တာလား။အတြင္းခံနဲ႔အဝတ္ေတြကိုေရာၿပီးမေလွ်ာ္ရပါဘူးဆို"
“မေလွ်ာ္ပါဘူးစုေလးကလဲ။အတြင္းခံေတြကိုဒီအတိုင္းကိုႀကီးလက္နဲ႔ေလွ်ာ္လိုက္တာပါ"
“ဟင္…အဲဒါဆို…အီးဟီးဟီး"
“ဟာစုေလး…ဘာလို႔ငိုတာလဲ"
“ခင္ဗ်ားႀကီးကၽြန္ေတာ့္ကိုငရဲႀကီးေအာင္လုပ္ေနတာလား။ကၽြန္ေတာ့္အတြင္းခံေတြခင္ဗ်ားႀကီးဘာလို႔ယူေလွ်ာ္ရတာတုန္း…အီးဟီးဟီး”
“မဟုတ္ဘူးေလစုေလး။ဒါကေလဘယ္လိုေျပာရပါ့မလဲ။ဟို…ကိုႀကီးကစုေလးကိုခ်စ္လို႔ေလွ်ာ္ေပးတာပါ"
“ခ်စ္ရင္ငရဲမႀကီးဘူးလို႔ဘယ္သူေျပာလဲ။ငရဲကသူ႔အလုပ္သူလုပ္တာ။ခ်စ္တာမုန္းတာေတြနား
မလည္ဘူး…ဟီး"
“ေတာ္ေတာ့စုေလး…ေတာ္ေတာ့ေနာ္…ကိုႀကီး
ေနာက္မလုပ္ေတာ့ဘူး"
“အီးဟီးဟီး…"
“ေတာ္ပါေတာ့…မငိုပါနဲ႔ေတာ့”
အရွိန္နဲ႔လွိမ့္ၿပီးငိုေနတဲ့စုေလးကိုေအာင္သီဟ
ဘယ္လိုမွရပ္ခိုင္းလို႔မရ။
“ေတာ္ပါေတာ့စုေလးရယ္။ေနာက္ဆိုစုေလးအတြင္းခံဘယ္ေတာ့မွမေလွ်ာ္ေတာ့ပါဘူး။ေတာင္းပန္ပါတယ္။မငိုပါနဲ႔ေတာ့"
KAMU SEDANG MEMBACA
ေတာင္တိုင္းမွာကားပတၱျမားမရွိ...တောင်တိုင်းမှာကားပတ္တမြားမရှိ(completed)
Fiksi Umumအညာမြေ fic ကိုအရင်ဖတ်ပါလို့အကြံပြုပါတယ်။အညာေျမ fic ကိုအရင္ဖတ္ပါလို႔အၾကံျပဳပါတယ္။အညာေျမ fic ရဲ႕ book-2 ပါ။
