ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ငါးနာရီခြဲခန္႔အခ်ိန္မွာထေနာင္းတို႔တည္းခိုေနတဲ့ဇရပ္ေရွ႕ကိုဆင္ေတြေရာက္လာသည္။ေတာင္ေပၚကိုဆင္နဲ႔တက္ခ်င္ရင္
တက္လို႔ရေအာင္လာေစာင့္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
မနက္အေစာႀကီးဆိုေတာ့ဆင္ေတြကိုအလုအယက္နဲ႔ငွားရမ္းမဲ့သူမရွိ။ေဆာင္းတြင္းဆိုတာက
ေျခာက္နာရီေက်ာ္မွေကာင္းေကာင္းလင္းသည္။ငါးနာရီခြဲကေမွာင္ေနေသးသည္။ေျမျပန္႔ကတက္လာမဲ့ဘုရားဖူးကားေတြအဝင္မရွိေသးသလိုရွိၿပီးသားဘုရားဖူးကားေတြကလည္းေတာင္ေပၚကိုတက္ၿပီးကုန္ၾကၿပီမို႔ဆင္ေတြကိုငွားမဲ့သူမရွိ
ၾကေသးေပ။
ထေနာင္းဇရပ္ထဲကေနထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ
ဆင္ႀကီးေလးေကာင္နဲ႔ေမြးကာစဆင္ေပါက္ေလးတစ္ေကာင္ကိုေတြ႕ရသည္။ဆင္ေပါက္စ
ေလးကဝဝကစ္ကစ္နဲ႔ပုပုလံုးလံုးေလးဆိုေတာ့အရမ္းကိုခ်စ္စရာေကာင္းသည္။အရပ္အေမာင္းကလည္းခြာေသးေသးေခြးသာသာပဲ။ဒါေပမဲ့ထေနာင္းရဲ႕တင္ပါးေလာက္ေတာ့ျမင့္သည္။
ထေနာင္းကဆင္ေပါက္စေလးကိုအစာေကၽြးခ်င္စိတ္ေပါက္သြားသည္။ဒါေပမဲ့ထေနာင္းတို႔ဆီမွာေကၽြးစရာဘာမွမက်န္ေတာ့ေပ။ဆင္ႀကီးေတြကလည္းႏွာေမာင္းတရမ္းရမ္းနဲ႔ေတြ႕သမွ်လူကိုအစာေတာင္းေနၾကသည္။ထေနာင္းကကားေပၚမွာရွိေနတဲ့အထုပ္ေတြၾကားထဲမွာဆင္ေကၽြးလို႔ရတာဘာရွိလဲဆိုၿပီးလိုက္ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ဆီးသီးထုပ္ႀကီးကိုေတြ႕သြားသည္။ကိုႀကီးသာေအာင္ဆီးျခံထဲကခူးလာခဲ့တဲ့ဆီးသီးအိတ္ႀကီးကအခုခ်ိန္ထိမေျဖရေသးေပ။ဆီးပန္းသီးႀကီးေတြဆိုေတာ့ဆီးသီးလံုးေတြကၾကက္ဥလံုးႀကီးေတြေလာက္ရွိသည္။
ထေနာင္းကဆင္ေပၚကဆင္ဦးစီးကိုေမးၾကည့္လိုက္သည္။“ဆင္ကိုဆီးသီးေကၽြးလို႔ရလား”
ဆိုေတာ့ရတယ္တဲ့။ဒါနဲ႔ထေနာင္းကဆင္ေပါက္
စေလးရဲ႕ႏွာေမာင္းထိပ္ကအခြက္ေလးထဲကိုဆီးသီးတစ္လံုးထည့္ေပးလိုက္သည္။ဆင္ေပါက္စ
ေလးကဆီးသီးကိုပါးစပ္ထဲပစ္ထည့္ၿပီးတဂၽြမ္း
ဂၽြမ္းနဲ႔ဝါးစားသည္။စားၿပီးေတာ့ထေနာင္းဆီကို
ႏွာေမာင္းေလးဆန္႔တန္းၿပီးေတာ့ထပ္ေတာင္းသည္။
ေအာင္စုလည္းထေနာင္းနားကိုေရာက္လာသည္။တပို႔တြဲလရဲ႕မနက္ခင္းကေအးလြန္းတာ
ေၾကာင့္ေအာင္စုကဟြန္ဒီအေႏြးထည္အဝါေရာင္ေလးဝတ္ထားသည္။ေခါင္းပါေဆာင္းထားသည္။အဝါေရာင္ကေတာက္လြန္းေနေတာ့မနက္
ခင္းေဝလီေဝလင္းမွာသူ႔အကႌ်အေရာင္ကထင္း
ေနသည္။
YOU ARE READING
ေတာင္တိုင္းမွာကားပတၱျမားမရွိ...တောင်တိုင်းမှာကားပတ္တမြားမရှိ(completed)
General Fictionအညာမြေ fic ကိုအရင်ဖတ်ပါလို့အကြံပြုပါတယ်။အညာေျမ fic ကိုအရင္ဖတ္ပါလို႔အၾကံျပဳပါတယ္။အညာေျမ fic ရဲ႕ book-2 ပါ။
