ကားကြင္း၏တစ္ေနရာတြင္ဆင္ေလးတစ္ေကာင္ကိုဘုရားဖူးအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ကၾကံေတြေကၽြးေနၾကသည္။ဆင္ေလးကသူ႔ဆီေပးလာသမွ်ၾကံေတြကိုအကုန္လံုးယူသည္။ၾကံေတြကိုႏွာေမာင္းေလးနဲ႔ရစ္ပတ္လိပ္ၿပီးေပြ႕ထားသည္။သူ႔ႏွာေမာင္းထဲမွာဆယ္ေခ်ာင္းေလာက္ရေနၿပီကိုေနာက္ထပ္ေပးလာေတာ့လည္းယူေသးသည္။သူတို႔ကေကၽြးတဲ့သူရွိတုန္းစားထားရတာဆိုေတာ့လက္လႊတ္
မခံၾကေပ။
ဆင္ေလးကငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳ ၿပီးထြားက်ိဳင္းသန္မာသည့္တက္သစ္စဆင္ေပါက္ေလးျဖစ္သည္။ဆင္ဦးစီးကသူ႔ကိုသြားဖို႔အမိန္႔ေပးလိုက္သည္။ဆင္ေလးရဲ႕ေက်ာေပၚမွာဘုရားဖူးေလးေယာက္ကိုတင္ထားၿပီးၿပီဆိုေတာ့ဆင္ေလးကခရီးစထြက္သည္။
ဆင္ေလးကၾကံေတြကိုႏွာေမာင္းေလးနဲ႔ေပြ႕ၿပီးယူသြားတာအေတာ္ပင္ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။သူကဘုရားဖူးေတြကိုေတာင္ေပၚလိုက္ပို႔ရင္းလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာၾကံေတြကိုတစ္ေခ်ာင္းၿပီးတစ္ေခ်ာင္းသူ႔ပါးစပ္ထဲထည့္စားသြားသည္။
ထေနာင္းကႀကီးေထြးနဲ႔ေအာင္စုအေမေဒၚစုစုလင္းကိုေခၚၿပီးတည္းခိုရာဇရပ္ဆီျပန္လာခဲ့သည္။ကားရပ္နားစခန္းနဲ႔သစ္လံုးအိမ္စခန္းကေျခက်င္သြားရင္ေတာ္ေတာ္အလွမ္းေဝးသည္။ထေနာင္းတို႔အေရွ႕မွာဆင္သားအမိသြားေနတာကို
ျမင္ရသည္။ဆင္မႀကီးကဘုရားဖူးေတြကိုသူ႔ေက်ာေပၚမွာတင္ထားၿပီးဆင္ေပါက္စေလးကေတာ့သူ႔အေမေနာက္ကိုတေကာက္ေကာက္လိုက္ေနသည္။
ထိုဆင္ေပါက္စေလး၏လည္ပင္းတြင္ႀကိဳးတစ္
ေခ်ာင္းခ်ည္ထားသည္။ၿပီးေတာ့ထိုႀကိဳးထဲတြင္တစ္ေထာင္တန္အသစ္ေလးတစ္ရြက္ကိုအျပန္႔လိုက္ေလးညႇပ္ထားသည္။လည္ဂုတ္ေပၚမွာဆိုေတာ့တစ္ေထာင္တန္ေလးကလြင့္လြင့္…လြင့္လြင့္နဲ႔ျမင္ေနရသည္။ဘုရားဖူးတစ္ေယာက္ေယာက္ကဆင္စာေကၽြးဖို႔လႉထားတာထင္ပါသည္။
ဆင္ေလးကသူ႔လည္ပင္းမွာပိုက္ဆံညႇပ္ေပးထားတာကိုသိေနပံုေပၚသည္။ဆင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီးမေဟာသဓာဇာတ္ေတာ္ထဲကပုတ္သင္ညိဳနဲ႔တူလိုက္တာလို႔ေတြးမိၿပီးကိုယ့္ဟာကိုယ္ရယ္
ေနမိသည္။
မေဟာသဓာဇာတ္ေတာ္ထဲမွာဝိေဒဟရာဇ္မင္းကသူ႔ကိုအ႐ိုအေသေပးတဲ့ပုတ္သင္ညိဳကိုအသ
ျပာေလးပဲဖိုးအစာဝယ္ေကၽြးခိုင္းသည္။တစ္ေန႔
မွာေတာ့အမႈထမ္းကပုတ္သင္ညိဳကိုအစာဝယ္ေကၽြးဖို႔ပ်က္ကြက္သြားသည္။ထို႔ေၾကာင့္အစာဝယ္
ေကၽြးဖို႔ပ်က္ကြက္ခဲ့သည့္ေန႔အတြက္အသျပာေလးပဲကိုႀကိဳးနဲ႔သီၿပီးပုတ္သင္ညိဳလည္ပင္းတြင္ဆြဲ
ေပးထားသည္။
YOU ARE READING
ေတာင္တိုင္းမွာကားပတၱျမားမရွိ...တောင်တိုင်းမှာကားပတ္တမြားမရှိ(completed)
General Fictionအညာမြေ fic ကိုအရင်ဖတ်ပါလို့အကြံပြုပါတယ်။အညာေျမ fic ကိုအရင္ဖတ္ပါလို႔အၾကံျပဳပါတယ္။အညာေျမ fic ရဲ႕ book-2 ပါ။
