ထေနာင္းတို႔ညီအကိုေတာင္တက္ေစာင္းတန္းအတိုင္းတေရြ႕ေရြ႕တက္လာၾကသည္။ေစာင္းတန္းတေလွ်ာက္တြင္တ႐ုတ္စကားပင္ေတြကိုေတြ႕
ရသည္။တ႐ုတ္စံကားပင္ကသူ႔ၾကည့္ေတာ့ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္နဲ႔ေတာ္ေတာ္ဒဏ္ခံတဲ့အပင္ပါ။ေတာင္
ေပၚကေက်ာက္ႀကိဳေက်ာက္ၾကားမွာေရလည္းမ
ေသာက္ရဘဲနဲ႔ဖူးပြင့္ေဝဆာႀကီးထြားေနၾကသည္။တ႐ုတ္စံကားပင္ေတြကိုၾကည့္ၿပီးထေနာင္းက-
“ငါေက်ာင္းသားဘဝတုန္းကငါနဲ႔ေမဂ်ာတူအမတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္။တ႐ုတ္စံကားပြင့္ကိုအေျခာက္လွမ္းၿပီးေရေႏြးထဲခပ္ေသာက္ရင္ေဆးဘက္ဝင္တယ္တဲ့။လူက်န္းမာတယ္။အသက္ရွည္တယ္။အဆိပ္အေတာက္ေျပတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြသူစာအုပ္ထဲကဖတ္ဖူးတာေတြေျပာ
ျပတယ္ကြာ။ၿပီးေတာ့သူလည္းေရေႏြးထဲခပ္ေသာက္ခ်င္လို႔တ႐ုတ္စံကားပြင့္လိုခ်င္တယ္တဲ့။
ငါလည္းေဖာက္သည္ခ်လိုက္ပါတယ္။မႏၲေလး
ေတာင္ေပၚမွာတ႐ုတ္စံကားပင္ေတြေပါတယ္
လို႔ေျပာလိုက္တာ။ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ေတာင္ေပၚကိုပန္းေကာက္သြားမယ္ဆိုၿပီးသူငယ္ခ်င္း
ေတြတစ္အုပ္ႀကီးနဲ႔ခ်ီတက္သြားတယ္။ျပန္လည္းလာေရာ”
“တ႐ုတ္စံကားပြင့္ေတြအမ်ားႀကီးေကာက္လာ
ေရာလား"
“အဲဒီအမကေျပာတယ္။ေတာင္ေပၚကတ႐ုတ္
စံကားပင္ေတြအကုန္လံုးပိုင္ရွင္ရွိတယ္တဲ့"
“ဟမ္"
“ငါေတာင္အ့ံၾသသြားတယ္။ေတာင္တက္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကအပင္ေတြကပိုင္ရွင္ေတြရွိတယ္တဲ့။သူတ႐ုတ္စံကားပြင့္ေကာက္တာကိုျမင္ေတာ့ေတာင္ေပၚမွာအေျခခ်ေနတဲ့လူေတြကအဲဒီအပြင့္ေတြမေကာက္ရဘူး။သူတို႔အပင္ေတြလို႔
ေျပာတယ္တဲ့"
“အဲလိုႀကီးလား”
“ေအးကြာ။တ႐ုတ္စံကားပြင့္ကိုေစ်းေကာင္းေပး
ျပီးဝယ္တဲ့လူေတြရွိေနေတာ့ေတာင္တက္လမ္းတေလွ်ာက္မွာေနတဲ့လူေတြကတစ္ပြင့္ေႂကြရင္
တစ္ပြင့္ေကာက္ၿပီးေနလွမ္းေနၾကေတာ့တာပဲ"
ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေလ့လာရင္းစကားေျပာရင္းစိမ္ေျပနေျပေတာင္ေပၚတက္
လာၾကတာေတာင္ေပၚကအက်ယ္ျပန္႔ဆံုးေနရာကိုေရာက္လာသည္။ထိုေနရာကိုျပန္႔ႀကီးဟုေခၚသည္။
YOU ARE READING
ေတာင္တိုင္းမွာကားပတၱျမားမရွိ...တောင်တိုင်းမှာကားပတ္တမြားမရှိ(completed)
General Fictionအညာမြေ fic ကိုအရင်ဖတ်ပါလို့အကြံပြုပါတယ်။အညာေျမ fic ကိုအရင္ဖတ္ပါလို႔အၾကံျပဳပါတယ္။အညာေျမ fic ရဲ႕ book-2 ပါ။
