ထေနာင္းတို႔ေလးေယာက္ေညာင္ပင္ေအာက္မွ
ေက်ာက္စာကိုဖတ္ၿပီးျပန္လာခဲ့ၾကသည္။အျပန္တြင္ထေနာင္းက-
“ေအာင္စုမင္းေက်ာပိုးအိတ္ထဲကေနၾကာေစ့ထုပ္ငါ့ျပန္ေပး"
“မေပးနဲ႔"
“ဟင္"
ေအာင္စုကေက်ာပိုးအိတ္ေလးပိုက္ၿပီးအကိုနဲ႔
ေယာက္ဖကိုတစ္လွည့္စီၾကည့္ေနသည္။
“ေပးလို႔ေျပာေနတယ္"
“မေပးနဲ႔။ေပးရဲရင္ေပးၾကည့္"
ေအာင္စုဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။အကို႔
ကိုလည္းေၾကာက္ရသည္။ေယာက္ဖႀကီးစကားကိုလည္းမလြန္ဆန္ရဲေပ။သူ႔အခက္အခဲကိုေအာင္သီဟကဝင္ေျဖရွင္းေပးသည္။
“ေနာင္းေနာင္းကေနၾကာေစ့စားခ်င္ေနတာမို႔လား။ေဘာ့စ္ကဝယ္ေကၽြးလိုက္ေလ"
“ဝယ္ေကၽြးလို႔ရတဲ့ေနရာေရာက္ရင္ဝယ္ေကၽြးမွာေပါ့ကြ။ဒီနားမွာေရာင္းတဲ့လူမွမရွိတာ"
“ေက်ာင္းတိုက္အျပင္ဘက္ကိုျပန္ထြက္လိုက္ရင္မုန္႔ဆိုင္ရွိတယ္ေလေဘာ့စ္ရဲ႕။ကားလမ္းေဘးမွာေလ။ေျမာက္နားနဲနဲလမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရင္ေရာက္တယ္ေလ”
“ေအးဟုတ္သားပဲ။လာသြားဝယ္ရေအာင္"
ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ေက်ာင္းဝိုင္းထဲကထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ကေတာ့
ေက်ာင္းထဲမွာပဲက်န္ခဲ့သည္။ဇမၺဴ ကေက်ာင္းဝိုင္းအျပင္ဘက္ကိုေရာက္သြားတာနဲ႔ေအာင္သီဟကိုေမးသည္။
“မင္းနဲ႔ေအာင္စုအဆင္ေျပလား"
“ေျပပါတယ္"
“လူမျမင္ကြယ္ရာမွာေရာအဆင္ေျပလား"
“ေျပပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ခါမွရန္မျဖစ္ၾကဘူး"
“အဲဒါကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ဟိုဟာကြာ…မင္းညစာမွန္မွန္စားရလားလို႔သိခ်င္တာ"
“အင္…အဲဒါက"
“ငါ့အသက္ကေတာ့တစ္ပတ္မွာတစ္ခါေလာက္ေကၽြးတာ”
“ကၽြန္ေတာ့္ကေလးကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုအဲ
ေလာက္အၾကာႀကီးအငတ္မထားပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေပးပါတယ္"
YOU ARE READING
ေတာင္တိုင္းမွာကားပတၱျမားမရွိ...တောင်တိုင်းမှာကားပတ္တမြားမရှိ(completed)
General Fictionအညာမြေ fic ကိုအရင်ဖတ်ပါလို့အကြံပြုပါတယ်။အညာေျမ fic ကိုအရင္ဖတ္ပါလို႔အၾကံျပဳပါတယ္။အညာေျမ fic ရဲ႕ book-2 ပါ။
