အာကာကျမင့္မိုရ္ကိုေက်ာပိုးၿပီးေစာင္းတန္းေလွကားထစ္ေတြအတိုင္းေျဖးေျဖးခ်င္းတက္သည္။
အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္ရင္ေလွကားထစ္ေတြကမ်က္စိတစ္ဆံုးမို႔သူအေပၚကိုေမာ့မၾကည့္ဘဲသူ႔
ေရွ႕ကေလွကားထစ္တစ္ထစ္ခ်င္းကိုပဲၾကည့္ၿပီးတက္သည္။
သူ႔ေနာက္မွာဦးထက္ရွားေရာ၊ေအာင္စုအေဖ
ေရာပါသည္။ရြာကလူတခ်ိဳ႕ကလည္းသူ႔ေနာက္
ကေနေျဖးေျဖးပဲလိုက္ၾကသည္။မေတာ္တဆ
ေျခေခ်ာ္က်ခဲ့ရင္ေတာင္သူ႔ေနာက္ကလူအုပ္ႀကီးကခံေပးထားမွာမို႔စိတ္ပူစရာမရွိ။ေစာင္းတန္းရဲ႕တစ္ဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ျမင့္မိုရ္က-
“အာကာ…ညီေလးရပ္ဦး"
“ဘာလို႔လဲအကို"
“ရပ္ဦး…အကို႔ကိုေအာက္ခ်ေပး"
“ဒီနားေလးလား"
“အင္း…"
အာကာကအကိုျမင့္မိုရ္ကိုေလွကားထစ္ေပၚခ်ေပးလိုက္သည္။ေက်ာက္ေလွကားထစ္ေပၚမွာျမင့္မိုရ္ထိုင္ၿပီးသြားေတာ့ဦးထက္ရွားက-
“သားဘာျဖစ္လို႔လဲ"
“သားဘာမွမျဖစ္ပါဘူးအေဖ။ညီေလးအာကာ
ေမာေနမွာစိုးလို႔"
ျမင့္မိုရ္စကားေၾကာင့္အာကာကရယ္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္တကယ္ေမာတယ္အကို။ဒါေပမဲ့အ
ကို႔ကိုဘုရားဖူးပို႔ေပးခြင့္ရလို႔ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။အဲဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ပန္းတယ္လို႔ေတာင္မထင္ပါဘူး"
“မဟုတ္တာ။နားနားေနေနတက္လည္းဘုရားဆီေရာက္မွာပါပဲ။ဘာလို႔အပန္းတႀကီးတက္မွာလဲ။ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲသြားၾကတာေပါ့"
ျမင့္မိုရ္စကားေၾကာင့္သူတို႔ထိုေနရာတြင္ခဏထိုင္ၿပီးနားၾကသည္။ေက်ာက္ေလွကားထစ္ေတြေပၚမွာတန္းစီထိုင္ၿပီးနားေနၾကတဲ့လူေတြကိုဘု
ရားဖူးတခ်ိဳ႕ကေက်ာ္တက္သြားၾကသည္။အာကာကျမင့္မိုရ္ရဲ႕ေဘးမွာကပ္ထိုင္ေနသည္။႐ုတ္တရတ္သူ႔ေရွ႕ကိုေရသန္႔ဘူးတစ္ဘူးေရာက္လာသည္။
“ေရာ့ေရေသာက္လိုက္ဦး"
အာကာကေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ထင္မွတ္မထားတဲ့သူျဖစ္ေနတာမို႔တအ့ံတၾသနဲ႔ၾကည့္
ေနမိသည္။ဇမၺဴ ကသူ႔အေပၚမွာတစ္ခါမွအေကာင္းမျမင္ခဲ့ဘူးမို႔လား။အာကာ့အၾကည့္ကိုဇမၺဴ ကလည္းနားလည္သည္။
YOU ARE READING
ေတာင္တိုင္းမွာကားပတၱျမားမရွိ...တောင်တိုင်းမှာကားပတ္တမြားမရှိ(completed)
General Fictionအညာမြေ fic ကိုအရင်ဖတ်ပါလို့အကြံပြုပါတယ်။အညာေျမ fic ကိုအရင္ဖတ္ပါလို႔အၾကံျပဳပါတယ္။အညာေျမ fic ရဲ႕ book-2 ပါ။
