ျမင့္မိုရ္ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကိုဆရာဝန္ျပဖို႔ရန္ကုန္ကိုျပန္ေခၚလာခဲ့တာတစ္လခန္႔ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ျမင့္မိုရ္ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကအရင္ကထက္
စာရင္အေတာ္ႀကီးေကာင္းလာသည္။
ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းေသေနတာကငါးႏွစ္
ေက်ာ္ၾကာခဲ့တာမို႔ျပန္ေကာင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ
ေျခေထာက္ႂကြက္သားေတြကအားနည္းေနသည္။ထို႔ေၾကာင့္လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႔ျပန္ၿပီးေတာ့ေလ့က်င့္ယူေနရသည္။ဆရာဝန္ကျမင့္မိုရ္ရဲ႕ေျခ
ေထာက္ေတြကိုေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေပးဖို႔သင္ေပးသည္။
အာကာကျမင့္မိုရ္ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကိုသူကိုယ္တိုင္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေပးသည္။ေျခေထာက္အေကြးအဆန္႔၊ဒူးအေကြးအဆန္႔၊ေျခက်င္း
ဝတ္ကေနေျခေခ်ာင္းေလးေတြထိေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေပးသည္။ႏွိပ္နယ္ေပးသည္။
စပါယ္ရွယ္နာ့စ္ျဖစ္တဲ့သက္ပိုင္ေတာင္ေဘးကေနရပ္ၾကည့္ေနရံုပဲတတ္ႏိုင္သည္။အာကာကျမင့္မိုရ္ရဲ႕ကိစၥေတြအကုန္လံုးသူပဲသိမ္းက်ံဳးၿပီးလုပ္
သည္။ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေပးၿပီးသြားေတာ့အာကာေခၽြးၿပိဳက္ၿပိဳက္က်ေနသည္။အာကာကျမင့္မိုရ္ရဲ႕ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကိုႏွိပ္နယ္ေပးေနရင္း-
“အကိုပင္ပန္းသြားၿပီလား"
“အဲဒါမင္းကိုေမးရမွာ။မင္းပင္ပန္းသြားၿပီလား"
“ဟင့္အင္းအကို"
“မင္းေခၽြးျပန္ေနတယ္"
“လႈပ္လႈပ္ရွားရွားလုပ္ေနလို႔ေခၽြးထြက္တာပါ။ေသြးပူသြားလို႔ေလ။ကၽြန္ေတာ္ေရခ်ိဳးလိုက္မယ္"
“ေနဦး…ေခၽြးတိတ္မွခ်ိဳး"
“ဟုတ္ကဲ့"
ဟုတ္ကဲ့ဆိုၿပီးေရခ်ိဳးခန္းဆီထြက္သြားတဲ့အာကာ့ကိုၾကည့္ၿပီးျမင့္မိုရ္သက္ျပင္းခ်မိသည္။အာကာေရခ်ိဳးၿပီးသြားေတာ့ျမင့္မိုရ္နဲ႔အတူညေနစာစားသည္။အကို႔ကိုျခံထဲေခၚလာၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္။အကိုကလမ္းၾကာၾကာေလွ်ာက္ရင္ေျခေထာက္ေတြကေခြက်သြားတတ္သည္။ေျခမခိုင္ေသးတဲ့ကေလးေလးေတြလိုပဲ။အခုမွလမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ေနရသည္။နာရီဝက္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးသြားေတာ့အာကာကျမင့္မိုရ္ကိုေက်ာပိုးၿပီးအိမ္ထဲျပန္ေခၚလာခဲ့သည္။
YOU ARE READING
ေတာင္တိုင္းမွာကားပတၱျမားမရွိ...တောင်တိုင်းမှာကားပတ္တမြားမရှိ(completed)
General Fictionအညာမြေ fic ကိုအရင်ဖတ်ပါလို့အကြံပြုပါတယ်။အညာေျမ fic ကိုအရင္ဖတ္ပါလို႔အၾကံျပဳပါတယ္။အညာေျမ fic ရဲ႕ book-2 ပါ။
