မႏၲေလးေတာင္ေပၚမွအျပန္ခရီးတြင္ေအာင္သီဟကေအာင္စုကိုေက်ာပိုးၿပီးဆင္းလာသည္။ဇမၺဴ ကထေနာင္းနဲ႔အတူယွဥ္တြဲၿပီးဆင္းလာရင္း-
“အသက္"
“ဟင္"
“ကိုယ္လည္းအသက္ကိုေက်ာပိုးရမလား"
“ဘာလို႔တုန္း"
“အသက္ခါးနာေနတယ္ေလ"
“ငါဘာမွမျဖစ္ဘူးကြ"
“အင္း…ေညာင္းေနရင္ေျပာတာ"
“ေညာင္းေနရင္ေတာင္မွသူမ်ားေက်ာေပၚလိုက္မစီးဘူး။ငါ့ေျခေထာက္နဲ႔ငါသြားမွာ"
မာနႀကီးတဲ့လူပ်ိဳႀကီးကနဲနဲမွကိုအေလွ်ာ့အတင္းလုပ္လို႔မရ။ကိုယ္ကေတာ့ေအာင္သီဟလိုမိ်ဳးကိုယ့္ရဲ႕အသက္ေလးကိုေက်ာပိုးၿပီးေခၚခ်င္တာ။ဒီလူပ်ိဳႀကီးနဲ႔ကလည္း Ro လို႔ကိုမရဘူး။သူနဲ႔တည့္ခ်င္ရင္သူစိတ္ဝင္စားတဲ့အေၾကာင္းေတြကိုေျပာမွပဲရေတာ့မယ္။
“အသက္ေျပာတဲ့ဇာတ္ကားေလ…ျမန္မာ့ေစာင္းကား…အဲဒီဇာတ္ကားၾကည့္ခ်င္တယ္"
“ၾကည့္ခ်င္ရွာၾကည့္ေပါ့ကြ။ငါၾကည့္တုန္းကေတာ့စီဒီေခြနဲ႔ၾကည့္တာအခုမရွိေတာ့ဘူး။ၿပီးေတာ့အဲဒီဇာတ္ကားထဲမွာေလငါသေဘာက်တဲ့ဇာတ္ဝင္ခန္းႏွစ္ခန္းရွိတယ္သိလား"
အင္း…စလာၿပီ။သူစိတ္ဝင္စားမဲ့အေၾကာင္းအ
ရာကိုလမ္းေၾကာင္းေပးလိုက္တာကိုယ့္ကိုအ
ဖက္လုပ္ၿပီးစကားေတြေျပာလာၿပီ။
“ေျပာျပေလ။အသက္ကဘယ္ဇာတ္ဝင္ခန္းကိုသေဘာက်တာလဲ"
“ပထမတစ္ခန္းကဂ်ပန္စစ္တပ္ကိုမုဒံုကေနရန္
ကုန္ကိုေခၚလာေတာ့ဂ်ပန္စစ္သားေတြေရႊတိဂံုဘုရားကိုဝင္ဖူးၾကတယ္။ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚေရာက္ေတာ့ဘြတ္ဖိနပ္ေတြခၽြတ္ၿပီးလက္ထဲမွာကိုင္ရင္းဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာတအ့ံတၾသနဲ႔ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။အဲဒီဇာတ္ဝင္ခန္းမွာသ႐ုပ္ေဆာင္တဲ့လူေတြကအရမ္းကိုပီျပင္တယ္။ဖိနပ္ေလးေတြကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္ၿပီးရင္ခြင္မွာပိုက္လို႔ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာမ်က္စိသူငယ္၊နားသူငယ္နဲ႔ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးေတြ
ျဖစ္ေနၾကတယ္။အဲဒီဇာတ္ဝင္ခန္းကိုၾကည့္ၿပီးဒါ႐ိုက္တာရဲ႕စိတ္ကူးကဘယ္လိုစိတ္ကူးမိ်ဳးလဲ
ဆိုတာသိခ်င္လာမိတယ္"
YOU ARE READING
ေတာင္တိုင္းမွာကားပတၱျမားမရွိ...တောင်တိုင်းမှာကားပတ္တမြားမရှိ(completed)
General Fictionအညာမြေ fic ကိုအရင်ဖတ်ပါလို့အကြံပြုပါတယ်။အညာေျမ fic ကိုအရင္ဖတ္ပါလို႔အၾကံျပဳပါတယ္။အညာေျမ fic ရဲ႕ book-2 ပါ။
