ထေနာင္းတို႔ဘုရားေပၚကဆင္းလာၿပီးေလွကားအဆံုးသို႔ေရာက္ေသာအခါရင္ျပင္အက်ယ္ႀကီးကိုျဖတ္ေလွ်ာက္ရသည္။ေနပူရွိန္ကျပင္းသျဖင့္
ေက်ာက္ျပားေတြကပူက်က္ေနသည္။
ဘိုးဘိုးေဒါနေနာက္ကကပ္လိုက္လာသည့္ဇမၺဴ ကေျခေထာက္ပူသျဖင့္ခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္ရင္းတံတိုင္း၏မုခ္ေပါက္ဆီသို႔ေျပးသြားသည္။ဇမၺဴ ကသူဘာသူေနရင္သာရႈတည္တည္နဲ႔။ထေနာင္းနဲ႔ဘိုးဘိုးေဒါနနားမွာဆိုရင္သူ႔ကိုယ္သူကေလးတစ္ေယာက္လိုမိ်ဳးလြတ္လပ္စြာျပဳမူတတ္သည္။
တံတိုင္းမုခ္ေပါက္ဝကအမိုးပါသျဖင့္ထိုအမိုးေအာက္တြင္အပူသက္သာသည္။ထိုေနရာေရာက္လွ်င္ဇမၺဴ ကေနာက္ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္
သည္။ဘိုးဘိုးေဒါန၊ထေနာင္းနဲ႔ဖိုးသန္းဝင္းက
ေအးေအးေဆးေဆးပင္လာေနၾကသည္။
င႐ုတ္သီးထဲကပိုးအပူမေၾကာက္ဘူးဆိုတာဟုတ္ေလာက္သည္။ေမြးကတည္းကအပူေတာထဲမွာေနလာတဲ့အညာကလူေတြေနပူဒဏ္ကိုတကယ္မေၾကာက္ၾကပါ။ဘုရားေပၚဖိနပ္ခၽြတ္ထားရတာေၾကာင့္သူတို႔လည္းေျခေထာက္ပူတာကိုခံ
စားမိမွာပင္။သို႔ေသာ္အညာသားႀကီးသံုးေယာက္ကေနပူတာကိုလသာတာလားေအာက္ေမ့လို႔အိေျႏၵရရနဲ႔လာေနၾကသည္။အနားေရာက္
လာေတာ့ဇမၺဴ က-
“ဘိုးဘိုးဒီလိုေက်ာက္ျပားေပၚမွာလမ္းေလွ်ာက္ရင္ေသြးလည္ပတ္မႈေတာ္ေတာ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္"
“ဘာျဖစ္လို႔လဲၿမိဳ႕သားရဲ႕"
“ပူလို႔ေလ။ေျခဖဝါးေတြပူေတာ့ေသြးေၾကာေတြမ်ားပြင့္ထြက္ကုန္သလားလို႔ပါ"
“ၾကံၾကံဖန္ဖန္ၿမိဳ႕သားရယ္"
ထေနာင္းတိုု႔ထိုေနရာမွတဆင့္ၿပီးတဆင့္ဆင္းလာခဲ့ၾကသည္။ေရလိႈင္းအတြန္႔သဏၭာန္တံတိုင္းေတြၾကားထဲတြင္နတ္႐ုပ္ေတြ႕ရသျဖင့္ဇမၺဴ တစ္ေယာက္တည္းေတြးမိသည္။
*ဒီနတ္႐ုပ္ေတြကိုဘယ္သူကမ်ားေအာက္ဆြဲခ်ထားတာပါလိမ့္။သူ႔ဟာသူဘုရားေပၚမွာပဲရွိရမဲ့ဟာကို*
နတ္မင္း႐ုပ္တုေတြကေသးေသးမႊားမႊားမဟုတ္
သျဖင့္သယ္ရတာေပါ့ေပါ့ပါးပါးေတာ့မဟုတ္ႏိုင္
ေပ။ဘယ္လိုေၾကာင့္မ်ားဟိုနားတစ္႐ုပ္ဒီနားတစ္႐ုပ္ေရႊ႕ထားၾကသည္မသိ။တန္ေဆာင္မုန္းလ
ျပည့္ညမွာက်ီးမႏိုးပြဲမ်ားေဆာ့ထားၾကတာလား
မသိ။
YOU ARE READING
ေတာင္တိုင္းမွာကားပတၱျမားမရွိ...တောင်တိုင်းမှာကားပတ္တမြားမရှိ(completed)
General Fictionအညာမြေ fic ကိုအရင်ဖတ်ပါလို့အကြံပြုပါတယ်။အညာေျမ fic ကိုအရင္ဖတ္ပါလို႔အၾကံျပဳပါတယ္။အညာေျမ fic ရဲ႕ book-2 ပါ။
